رجب زاده – معلم، تاریخ دارد. شاید قدیمی ترین موهبت تاریخ زندگی انسان درک مفهوم معلم است. وجودی که نگاه عمیق و دقیقش به داشته و نداشته ها، آینده را می سازد. برای انسانی که شورانگیز ترین روزهای زندگی اش را با پس زدن دلهره های باور به او معنا می بخشد. حالا تمام روزهای آن سال ها ، آن سال های شورانگیز زندگی پیش چشمانم ظاهر شده اند. از مهر، خاطره ها دارم از چشم های مهربان ، از صداهای دلنشین آن ها که پای تخته سیاه کلاس، با بوی گچ روزها گذرانده اند. با آن مهربان ترها و آن جدی ترها و حتی آن ها که ناخواسته جملاتی را به زبان آورده اند که هنوز وقتی به خاطرم می آید، دلم می گیرد. معلم این چنین است. او بخش بزرگی از خاطرات ذهن را برای خود نشانه گذاری می کند. او شخصیت می سازد ، او نیروی بس عجیب است برای بالیدن و پرواز و رقصی غرورانگیز در وسعت بی مثال روزهای آینده. می تواند قدم های استوار بسازد ، هدف های جذاب و محکم در وجود بنا کند. او راهنما است ، معلم همان پیوند عمیق است میان عواطف انسانی ، میل آموزش و انگیزه آموختن ، چشم هایش جادو می کند و واژه ها از زبان او کمیاگری . موفق ترین ها در طول تاریخ ، در گذران روزهای زندگی شان؛ معجزه آموزگار دلسوز و رشد دهنده را به چشم دیده اند. معجزه ای که همچنان رخ می نماید و در لبخند صورت های بسیار و باور قلب های کاشف نمود می یابد. کاشفانی که جوهر وجودی هر فرد را می یابند و انسان ها را به سکوی پرواز ویژه خودشان هدایت می کنند. چنین جایگاهی است ، برای معلم و فردی که این نقش را برای زندگانی برمی گزیند باید بداند که لازم است فرسنگ ها از برای خود بودن ، برای خود زندگی کردن ، نامهربانی ها ، بی صبری ها و صفت های خاکستری انسانی فاصله بگیرد و چنان به کمالات انسانی وجودش را زینت دهد که شان مسئولیت پرورش را به دست آورد تا چشم هایش اقیانوسی شود برای سفر به قعر آینده به روزهای پرافتخار ، به اوج پیروزی.
مقدم – مدیر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه خراسان جنوبی گفت: فروش مرزی فرآورده‌های
