بهروزی فر – هیئت وزیران در جلسه دهم آذرماه سال ۱۳۹۸ خود به پیشنهاد سازمان بهزیستی کشور با مشارکت وزارتخانه های کشور و راه و شهرسازی و نیز سازمان برنامه و بودجه کشور و به استناد تبصره (۲) ماده (۳) قانون حمایت از حقوق معلولان – مصوب ۱۳۹۶ – آیین نامه ماده یاد شده را در قالب ۱۶ ماده مصوب کرد. آیین نامه اجرایی ماده (۳) قانون حمایت از حقوق معلولان به صورت جامع و کامل، تکالیف و وظایف کلیه دستگاه ها را در حوزه معلولان مشخص نموده و برای برخی از برنامه ها به جهت اهمیت موضوع و ضرورت تسریع در روند اجرای آنها، بازه زمانی تعیین کرده است. برای مثال براساس ماده ۶ این آیین نامه؛ “کلیه دستگاه های مشمول موظفند از زمان لازم الاجر شدن این آیین نامه، ساختمان ها و اماکن موضوع تبصره (۱) ماده (۳) قانون را برای دسترس پذیری افراد دارای معلولیت به خدمات، مطابق با ضوابط مصوب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران برای افراد دارای معلولیت مناسب سازی کنند، به گونه ای که مناسب سازی ساختمان ها و اماکن یاد شده ظرف (۳) سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این آیین نامه به طور کامل پایان پذیرد”.اماکن موضوع تبصره (۱)، همان اماکن عمومی شامل” کلیه وزارتخانه ها، مؤسسات و شرکت های دولتی، بیمارستان ها، مدارس، دانشگاه ها، مراکز آموزشی و فرهنگی، اماکن ورزشی، پایانه ها، فرودگاه ها، ایستگاه های قطار شهری و برون شهری، مراکز خرید و تجاری، مراکز ارائه خدمات عمومی، بانک ها، بوستان ها و مراکز تفریحی ، معابر عمومی و نظایر آنها”ست.براساس قید مؤکد این قانون، کلیه اماکن عمومی فوق الذکر باید در سال ۱۴۰۱ به صورت کامل و صددرصدی مناسب سازی شده باشند، از زمان تعیین شده برای اجرای کامل این بند قانون، ۱۷ ماه می گذرد، ولیکن متأسفانه برخی از دستگاه های اجرایی و حتی مدارس و مطب های پزشکان و… نه تنها مناسب سازی نشده اند که دسترسی به خدمات در آنها برای افراد مسن و یا با مشکلات جسمی و حرکتی سخت و گاه ناممکن است. این کوتاهی به هر دلیلِ ترک فعل، بی توجهی به قانون، اهمیت ندادن، جدی نگرفتن، دور دیدن چشم ناظران، نادیده گرفتن حقوق شهروندان و… که اتفاق افتاده باشد، از سوی مدیران که اصلاً قابل قبول و پذیرش نیست، و حتی این سؤال را هم در افکار عمومی ایجاد می کند که چرا طی این مدت این تعلل از دید حوزه های نظارتی دور مانده و در این زمینه اغماض نموده اند؟! اینکه خراسان جنوبی با مناسب سازی ۶۴ درصد فضای شهری، رتبه دوم مناسب سازی معابر عمومی را در کشور کسب کرده، به همان اندازه که قابل تقدیر است، جای نقد هم دارد. این مناسب سازی ۶۴ درصدی که تا ۱۰۰ درصد فاصله دارد، نشان می دهد این عزم در دستگاه های متولی امر، شکل گرفته که شرایط محیطی را برای سالمندان و معلولان به نقطه مطلوب برسانند اما علت اصلی این تأخیر یک سال و اندی نیاز به آسیب شناسی و رفع موانع دارد، چیزی که انتظار می رود دستگاه های نظارتی و حتی مدعی العموم به آن ورود کرده و گزارشی از کوتاهی های صورت گرفته و عملکرد مدیران در این زمینه ارائه نمایند، البته ماهی را هر وقت از آب بگیریم”، تازه است و قطعاً ورود حتی با تأخیر هم می تواند در تسریع کار مؤثر باشد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)