هرم پور – با چاشنی شوخی یا با دنیایی از دردهای جدی، در صفحه مجازی اش برای فروش وسایل باشگاهش آگهی گذاشته بود، دوست داشتم باور کنم این واقعاً یک شوخیست، هرچند می دانم که هفته های آینده احتمالاً همگی با جدی ترین شرایط مشابه مواجه خواهیم شد. این روزها کرونا با آمدنش به خیلی از مشاغل ضربه زد. به بعضی ها بیشتر و به بعضی ها کمتر. بعضی مشاغل و شرایط شان در مقابل این هجمه و شوک ناگهانی، انعطاف بیشتری داشتند و بعضی ها کمتر. دولت، در آستانه شکستن کمر بعضی از مشاغل، با ابلاغیه هایی به دادشان رسید و بعضی از مشاغل هم برای جامعه تا مدت ها به خاطر ه ها و رؤیاها پیوستند. بعضی دیگر هم البته همچنان در برزخ بودن و نبودن، ماندن و نماندن، مرگ و حیات، دست و پا می زنند و البته توجهی هم به آنها نمی شود یا آن گونه که باید، توجه نمی شود! این روزها به ویژه در فضای مجازی، صدایی که قرار بود و می باید مسئولین، هفته ها قبل بشنوند و نشنیدند، یا محترمانه نشنیده اش گرفتند، تبدیل به فریادی شده که به نظرم می آید در صورت عدم توجه و رسیدگی، به دلیل فراگیر شدن، تبعات نامناسب و پیامدهای تلخی داشته باشد و البته در جامعه ای که مشکلاتش، عموماً نه از راه «استدلال» و «منطق گفتگو» و «تعامل»، بلکه وقتی وارد مجرای «بحران» می شوند اولویت رسیدگی می گیرند و به نمادهای مهم برای توجه مسئولین تبدیل می شوند، چه انتظاری بیش از این هست؟! می خواهم از بغض فریاد شده این روزهای باشگاه داران به ویژه باشگاه های بدنسازی در استان بگویم. می دانید که در سطح کشور حدود ۱۲ هزار باشگاه ورزشی رسمی داریم که چیزی بیش از ۵۰۰ هزار نفر زیر چتر اشتغال این باشگاه ها فعالیت می کنند و روزی می خورند. در استان خراسان جنوبی هم بر اساس آمار حدود ۲۱۶ باشگاه خصوصی وجود دارد که بیش از ۹۰ درصد آنها مستأجرند و بیش از ۱۲۰۰ نفر یا بهتر بگویم ۱۲۰۰ خانواده از کنار آن زندگی می گذرانند. متصدیان، مسئولان و کارکنان و مربیان این باشگاه ها، چه در حوزه آقایان و چه در بخش بانوان، عمدتاً تحصیل کردگان ورزشی و صاحبان با اخلاق علم و دانش و دارندگان مدارک و گواهینامه های مختلف در رشته های بدنسازی، پرورش اندام، تی آر ایکس، فیتنس، ایروبیک، کراس فی، پیلاتس، زومبا، کاردیو، وزنه برداری، یوگا و سایر رشته های مجوزدار هستند. تعطیلی سه ماهه باشگاه های ورزشی، علاوه بر ضرر و زیان فراوان و اثرگذاری منفی مستقیم روی وضعیت درآمدهای آنان در استان، امنیت شغلی کارکنان شان از جمله مربیان باشگاه ها را نیز با مخاطره شدید مواجه کرده است، بخش زیادی از مشاغل وابسته مثل تأسیسات، فروشندگان مواد غذایی، بعضی کافی شاپ ها و … را که طرف قرارداد باشگاه ها بوده اند
متضرر کرده و حتی صنف لوازم ورزشی را نیز بی نصیب از این زیان ها نگذاشته است. اجاره بها، هزینه آب و برق و تلفن و گاز و اینترنت هم به از بین رفتن و استهلاک تدریجی برخی لوازم ورزشی و دستگاه ها و حتی خوراکی های پیش خرید کمک کرده و شرایط برنامه نویسان تغذیه و حرکات ورزشی را نیز به شوک فرو برده است. علاوه بر به مخاطره افتادن سلامت عمومی جامعه ای که به دلیل استقبال کم از ورزش، باشگاه ها همواره به دلیل محیط دوستانه و دلپذیرشان، مأوا و محل مناسبی برای ورزش آنها به بهانه حضور در باشگاه بودند، وضعیت سلامتی و قهرمانی برخی قهرمانان رشته های مختلف بدنسازی و پرورش اندام هم در معرض تهدید جدی قرار گرفته است. شاید اغراق نباشد بگوییم برای هیچ ورزشکاری مثل ورزشکاران بدنسازی، تعلل و وقفه در آمادگی های روزانه و تغذیه ای خطرناک نیست و حتی گاهی خسارت های غیرقابل جبران جسمی و روحی برایشان به دنبال دارد. تداوم این وضعیت و اصرار مسئولین به تعطیلی باشگاهها، خسارت های شدیدتری را متوجه این قشر خواهد کرد. با شناختی که از شرایط استان دارم، پبش بینی می کنم طی هفته های آینده مشکلات حقوقی و قضایی برای برخی از این باشگاه داران به دلیل برگه خوردن چک ها و رسیدن به فصل سررسیدها و تسویه حساب های مالی بروز کند که متعاقب آن، انبوهی از مشکلات خانوادگی، بیکاری، تغییر شغل، تلاش برای تغییر کاربری باشگاهها، و در پی آن ، کاهش متراژ سرانه ورزشی استان، و کاهش شدید نرخ سلامت جامعه هم خواهد آمد. باشگاهها نقش مهمی در قهرمان پروری و استعدادیابی ورزشی و سمت و سو دادنِ مثبت به انرژی و هیجان فرزندان این استان و حتی سلامت پدران و مادرانِ خانواده های ما دارند. باشگاهها در این سالها بارِ کم کاری بعضی از دستگاهها در حوزه ورزش به ویژه برای نوجوانان و جوانان و بانوان جامعه را به خوبی به دوش کشیده اند و این رسالت را در عین مشکلات متعددی که برایشان ایجاد شده، به خوبی به پیش برده اند. در شرایطی که بسیاری از مشاغل با پروتکل های ویژه بازگشایی شده اند، و حتی در شرایطی که برای شبهای قدر علیرغم همه خطرات موجود، شیوه نامه هایی تنظیم و ابلاغ می شود و مراسم برگزار می گردد، تأکید مکرر مسؤولین به تداوم تعطیلی باشگاههای ورزشی جای سؤال جدی دارد؛ آنهم باشگاههایی که حتی قبل از کرونا بر اساس موازین و شیوه نامه های بهداشتی و تحت نظارت دقیق، به صورت کاملاً قاعده مند با استفاده از مواد ضد عفونی کننده به پروتکل های یاد شده به بهترین وجه عمل می کرده اند! نکته پایانی اینکه اگر باز هم قرار است این باشگاهها تعطیل بمانند و علیرغم بعضی تصمیم های تعجب آور عزیزان مسؤول در سایر بخش ها، باز هم قرار است فشار اصلی را باشگاه داران تحمل کنند ، آقایان درک درست تری از شرایط ایجاد شده برای باشگاهها داشته باشند و با حمایت های مالی واقعی، نه شعاری و کاغذی و تبلیغی، به جبران خسارت ها بپردازند. ارائه وام ۱۶ میلیونی آنهم با سود ۱۲ درصد واقعاً لطفی در حق قشری که سالهاست با تمام مشکلات دست و پنجه نرم می کند نیست، آنهم با شرایط ویژه و گاهی مضحکِ تعلق این وام به باشگاهها مثل اینکه لیست بیمه کارکنان یا مربیان باید رد شده باشد در حالیکه اکثر باشگاهها مربیانشان حقوق بگیر نیستند و به صورت درصدی و پاره وقت کار می کنند. از حوالی هشتم اسفند سال قبل که باشگاهها به صورت رسمی در استان تعطیل شده اند، بسیار شنیده ام که در هفته های اخیر به دلیل افزایش فشار مالی، برخی از صاحبان املاک باشگاهها، به دنبال گرفتن املاک خود هستند و بسیار شنیده ام که بعضی باشگاه داران به دنبال تعطیلی باشگاهها و فروش وسایلشان رفته اند. در جایگاه مسؤولین استانی و کشوری برای تصمیم گیری نیستم، اما کاملاً واقفم می توان این مشکل را به بهترین وجه حل کرد و جامعه ای را از مخاطره ای جدید نجات داد.چندی قبل به دوست بدنسازی می گفتم؛ بر خلاف هیکل های درشتتان نسبت به بعضی دیگر از رشته های ورزشی و ورزشکاران چقدر کم هیاهو و مظلوم ترید؟ می گفت؛ حق مان را می شناسیم و راه گرفتنش را هم بلدیم، اما هم حرمت داری می کنیم و هم رسانه نداریم. همانجا قول دادم مشکلشان را منتقل کنم.چندی قبل مدیرکل محترم ورزش و جوانان استان گفته بودند «اگر باشگاه‌های استان تعطیل شوند در واقع کل ورزش استان به تعطیلی کشیده می‌شود» بفرمایید. مسؤولانی که ردای خدمت برای خدا پوشیده اید؛ این هم به روزترین مشکل استان؛ ورزش استان در تعطیلی. لطفاً موظف به پیگیری و پاسخگویی جدی باشید. (لطفا نظر و پیشنهاد خود در رابطه با یادداشت های روزنامه را به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال فرمایید) .