هرم پور – یادتان هست؟ سال قبل، عید فطر، چقدر دلهایمان برایش تنگ شده بود؟ رمضان را می گویم، ماه خدا را. بعضی هایمان اشک ریختیم، بعضی هایمان بی صبری کردیم و بعضی هایمان مدام زمزمه کردیم که «صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت». ولی بالاتفاق همگی یک آرزوی مشترک را با همه ی وجود در قشنگ ترین و مهم ترین گوشه دلمان نگه داشته بودیم که سال دیگر خدا توفیقمان بدهد و عمری برایمان مقدر فرماید تا باشیم و رمضان دیگری را هم ببینیم و چشمی و وجودی و قلبی را از نوشیدن صهبای معنوی و خوش شب های قدرش سیر کنیم و جبین به آستان مقدس شکر ایزد لایتنهایی بساییم و زار به درگاهش ناله کنیم تا به بزرگی و خداوندیش، این عبودیت ناقص و نیمه را از ما قبول کند و چشم از خطاهایمان بپوشد و قلم عفو و رحمت بر گناهانمان که گاه کوچک هم نیستند بکشد. رمضان آمد، با همان صفایی که همیشه انتظارش را داریم و با همان عظمتی که می تواند دوباره انسانی را از نو بسازد. درهای رحمت خدا در آستانه ی باز شدن قرار دارند و پر و بال های معنوی، در آستانه روئین به جان و دل ما انسانها. همگی در آستانه ی بهشت ایستاد هایم، اما امسال اراده هایمان چه می گویند؟ ساخته شدن؟ یا سکون و غفلت و درجازدن؟ رمضان، هر سال دست می گشاید، آغوش باز می کند، و پیغام می فرستد که حرکت را، پرواز را، قدم به قدم همراه شدن با تعالی و معنویت را ، صفا و عشق و محبت را، درک حقیقی از هستی را، و پر و بال ساییدن به ضریح مطهر اشرف المخلوقات بودنمان را، با او، همراه او، و در کنار او به آسمانی از دستاوردهای معنوی پیوند زنیم. خوشا به حال آنان که فهم کنند و ندای منادی را به دل و جان بسپارند و سربلند بیرون بیایند، و بدا به حال آنان که در حضیض غفلت ها همچنان بمانند و از درک سحرها و افطارها و دقیقه ها و روز ها و شب های رمضان محروم بمانند. شاید رمضان امسال به سبب وجود بلایی ظاهری به نام کرونا، یکی از بهترین رمضان های عمرمان باشد، بلایی که نعمت گونه، رمضان امسالمان را به اجبارِ پرهیزی مبارک، از برخی اسراف ها، چشم و هم چشمی ها، وقت گذارنی ها، دورهمی های زمان سوز و بی فایده و سفره های رنگینِ محروم سوز، دور خواهد داشت و به جایش، برکت زمان، برکت لحظه ها، برکت توجه بیشتر به محرومان، برکت قناعت و قدرشناسی از نعمت ها را ارزانی مان خواهد نمود. برایم جالب بود که خواندم مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) در تاریخ ۲۴ تا ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ از مردم پرسیده بود؛ «اهمیت دین و خداوند در این مدت شیوع کرونا برای شما نسبت به قبل چه تغییری کرده است؟» ۴۷ درصد مردم ایران گفته بودند اهمیت دین و خدا در این مدت برایشان بیشتر از قبل شده و ۴۸ درصد گفته بودند از این نظر تغییری برایشان ایجاد نشده است. فقط سه و نیم درصد مردم گفته بودند اهمیت دین و خداوند برایشان کمتر از قبل شده. در سؤال دیگری، این نظرسنجی هشت مکان یا فعالیتی که در ایام شیوع کرونا تعطیل شده را برای پاسخگویان ذکر کرده و از پاسخگویان خواسته بود بگویند ترجیح میدهند کدام یک از این مکان ها زودتر بازگشایی شود؟ نتایج نظرسنجی نشان میداد اماکن مذهبی و زیارتی هم ردیف با مراکز تجاری و خرید با ۳۳ درصد در صدر انتخاب و ترجیح مردم برای بازگشایی و رفع محدودیت بودند. معنویت ها، عشق به خدا، و دوست داشتن دین و تمایل به گره زدن سرنوشت ها با دین، همچنان در بین مردم ما قوی تر از همیشه است. بهر حال فرصت خوبیست، امسال مطئنم زمان بیشتری در اختیار خواهیم داشت، بیاییم بیشتر بخوانیم، بیشتر تفکر کنیم، و بیشتر عبادت همراه با تعمق داشته باشیم. قدر رمضان امسال را بدانیم که ایام خوش، معمولاً زودتر از معمول می گذرند؛ نباشد که ما هم چون صائب تبریزی، در آخرین روزهای رمضان افسوس بخوریم و بگوییم؛افسوس که سی پاره ی این ماه مبارک / ازدست به یکبار چو اوراق خزان رفت(لطفا نظر و پیشنهاد خود در رابطه با یادداشت های روزنامه را به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال فرمایید)
مقدم – مدیر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه خراسان جنوبی گفت: فروش مرزی فرآورده‌های
