بهروزی فر – خبر این بود؛ “سکونت در محل خدمت؛ شرط ویژه در انتصاب فرمانداران است. از شروط آیت الله رئیسی و وزارت کشور برای استانداران، حضور و سکونت در استان محل خدمت است، لذا تأکید ما به فرمانداران و مدیران نیز همین می باشد”. این عبارت های تأکیدی، پاسخ استاندار به مطالبه ای بود که ۱۶ بهمن در شورای اداری و در حقیقت در جلسه معارفه سرپرست فرمانداری شهرستان سرایان مطرح شد. دکتر قناعت در آن جلسه، سکونت و استقرار مدیران به ویژه فرمانداران را در محل خدمت، یک شرط اساسی عنوان نمود، موضوع بسیار مهم و قابل ملاحظه ای که اگر چه آیین نامه اجرایی دارد و بخشنامه ها و دستورالعمل‌های متعددی را هم به همراه داشته، اما در برخی مناطق جدی گرفته نشده و اعتراض و گلایه مردم را به همراه داشته است. حافظه مردم این استان به ویژه در شهرستان های سربیشه، درمیان، قاینات و خوسف و به طور خاص در سال های دهه ۸۰، روزهایی را ثبت و ضبط کرده اند که به محض اتمام ساعت کاری ادارات در ۱۴ و ۳۰ دقیقه، شاهد سیل انبوه خودروهای اداری در خروجی شهرها به سمت مرکز استان بودند. موضوع بسیار نگران کننده ای که بارها و بارها در قالب گلایه به حوزه های بالادستی منتقل شد و بالا گرفتن سطح اعتراضات، ابلاغ بخشنامه هایی دال بر الزام مدیران به سکونت در محل خدمت را به همراه داشت. این بخشنامه ها البته در حالی صادر می شد و به دستگاه ها ابلاغ می گشت که هیئت وزیران در جلسه ۲۰ شهریور ۱۳۸۴، بنا به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد اصل ۱۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، “آیین نامه لزوم اقامت مدیران در محل مأموریت خود” را به تصویب رسانده بود. آیین نامه ای که به صراحت مواردی را مورد تأکید قرار داده و به این نکات اشاره داشت که؛” کلیه دستگاه‌های مشمول ماده (۱۶۰) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ مصوب ۱۳۸۳ ـ موظفند در انتخاب و انتصاب رؤسا و مدیران واحدهای اجرایی در سطوح استان، شهر و شهرستان، با در نظر گرفتن «ضوابط انتخاب، انتصاب و تغییر مدیران» موضوع مصوبه شماره ۱۴۲۶/۱۹۰۱ تاریخ یکم بهمن ۱۳۸۲ شورای عالی اداری از افراد واجد شرایط ساکن در محل خدمت استفاده نمایند”.در ماده ۲ این آیین نامه به صراحت عنوان شده؛” در انتخاب استانداران و فرمانداران، در صورت استفاده از نیروی غیر بومی، سکونت و استقرار خانواده در محل خدمت، شرط لازم برای انتصاب می باشد”.این آیین نامه لازم الاجرا و تأکید بر ماندگاری مدیران و به ویژه فرمانداران، بخشداران و شهرداران، ضمن ممانعت از پروازی بودن مدیران، هزینه های سنگین تردد با خودروهای دولتی را به شدت کاهش می دهد، علاوه بر این؛ ماندن مدیر در شهر محل خدمت، امکان حضور وی در جمع مردم را حتمی تر می سازد. فرماندار به عنوان نماینده عالی دولت، وقتی اهل و ساکن محل خدمت می شود، ناگزیر به تأمین نیازمندی های خود از سطح شهر است، باید شرایط تفریح و تفرج خانواده را در همان محیط مهیا نماید، فرزند کوچک خود را در پارک های همان شهر سرگرم کند، برای تحصیل فرزندانش فضاها و امکانات آموزشی موجود را استفاده نماید، درمان بیماری های خود و خانواده را به پزشکان و مراکز درمانی همان جا بسپارد، مایحتاج خانواده را از ظرفیت‌های موجود تأمین کند و…. و چون همه آن چه نیاز دارد در شهرهای نوپا و کمتر برخوردار استان فراهم نیست،بناچار برای رفع آنها قدم به میدان می گذارد و دست به برنامه ریزی می شود و سند مطالبه می کند و در راستای رفع کمبودها و ارتقاء شرایط موجود قدم بر می دارد و همین همت!! جای جای خراسان جنوبی را به توسعه همه جانبه، پایدار و متوازن نزدیک و نزدیک تر می سازد و صد البته ضمن تقدیر از آقای استاندار به جهت تأکید بر این اصل مورد غفلت واقع شده، این مهم! یک نیاز مهم تر می طلبد و آن هم توانایی، کارایی، تخصص، تجربه، وجدان کاری و احساس مسئولیت و بی حاشیه بودن است که می بایست در شروط اصلی انتخاب فرمانداران، بخشداران و مدیران استان لحاظ گردند.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)