در شرایطی که کشور بار دیگر با تحولات مهم و حساس در عرصه بین‌المللی مواجه شده است، خبر اعمال «مکانیسم ماشه» و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران پس از ده سال، در کنار تهدیدات خارجی، فضای سیاسی و اجتماعی را سنگین کرده است. این تحول درست در روزهایی اتفاق می‌افتد که هنوز خاک کشورمان آثار و پیامدهای تهاجم ۱۲ روزه دشمن را لمس می‌کند و سایه احتمال حمله دوباره، همچنان بالای سرمان است. ما باید امروز بیش از هر زمان دیگر مراقب باشیم که اختلافات طبیعی، سیاسی، فرهنگی یا اجتماعی را به سمت شکاف‌های خطرناک و دو قطبی‌سازی سوق ندهیم. تجربه‌های تاریخی به ما یاد داده‌اند که هرگاه در برابر تهدیدات بیرونی، در داخل متحد و همسو بوده‌ایم، توانسته‌ایم حتی دشوارترین بحران‌ها را پشت سر بگذاریم. در مقابل، هر گاه اختلافات داخلی به درگیری‌های روانی و اجتماعی میان مردم دامن زده، ضربه‌های سنگینی بر پیکره جامعه وارد شده است. تحریم‌های بازگشته، هرچند سخت و سنگین، تنها بخشی از چالش امروز هستند. خطر اصلی زمانی شکل می‌گیرد که این فشار خارجی با شکاف و بی‌اعتمادی داخلی همراه شود. دشمن به خوبی می‌داند که بهترین فرصت برای ضربه زدن، لحظه‌ای است که جامعه ما سرگرم مجادلات و جدل‌های درونی شود. بنابراین حفظ جایگاه یکدیگر به‌عنوان هم‌وطن، با هر دیدگاه و سلیقه‌ای، نه فقط یک نیاز اخلاقی، بلکه یک ضرورت امنیتی است. اتحاد، به معنای حذف تفاوت‌ها نیست. تضارب آرا، نقد عملکردها، و طرح پرسش از مسئولان حق مردم است و باید همیشه محترم شمرده شود. اما تفاوت مهم این روزها در این است که بدانیم مرز بین نقد سازنده و ایجاد نفرت اجتماعی کجاست. تهدید خارجی، این مرز را حساس‌تر کرده و هر لغزش کوچک می‌تواند پیامدهای بزرگ به‌دنبال داشته باشد. بیاییم امروز، در کنار هم، تمرکز بر حفظ امنیت، آرامش روانی جامعه و روحیه مقاوم مردم داشته باشیم. رسانه‌ها، فعالان سیاسی، و کاربران فضای مجازی نقش بزرگی در این مسیر دارند. انتخاب واژه‌ها، نحوه پرداختن به اختلاف نظرها، و ایجاد محیط گفت‌وگو به‌جای تشدید تنش، همه بخشی از این مسئولیت جمعی هستند. در این ساعت حساس، تنها یک پیام می‌تواند صدای غالب باشد: ما در برابر دشمن یکی هستیم. اختلاف نظرهایمان را به وقت آرامش دنبال خواهیم کرد، اما اکنون باید همچون خانواده‌ای که در برابر خطر ایستاده، به شانه‌های یکدیگر تکیه کنیم. تحریم، تهدید نظامی، و فشار روانی بر کشور دلایل کافی هستند تا به خود یادآوری کنیم که تخریب رابطه میان مردم، هدیه‌ای ناخواسته به کسانی است که در بیرون از مرزها منتظر لغزش ما هستند. اگر این روزها اتحاد را تمرین کنیم، از فردای بحران، با سرمایه‌ای بزرگ برای بازسازی اقتصادی و اجتماعی کشور بیرون خواهیم آمد. امروز، حفظ همدلی و جلوگیری از دو قطبی شدن، نه فقط برای عبور از بحران فعلی، بلکه برای ساخت فردایی امن‌تر و قوی‌تر، ضروری است.