دکتر بدیع الزمان فروزان فر
محمدحسین بشرویه ای معروف به بدیعالزمان فروزان فر فرزند آقا شیخ علی بشرویه ای در سال ۱۲۷۶ هجری شمسی در بشرویه از توابع استان خراسان جنوبی زاده شد. مقدمات علوم را در زادگاه خود آموخت و آن گاه راهی مشهد شد و از محضر استادان ادب حوزه خراسان هم چون ادیب نیشابوری بهره برد. حدود سال ۱۳۰۰ به تهران رفت و تحصیلات خود را در مدرسه سپهسالار ادامه داد و چندی حجره ای در مسجد سپهسالار داشت. در جوانی در همان مدرسه به تدریس پرداخت و چندی بعد در سال ۱۳۰۵ به سمت معلمی دارالفنون و دارالمعلمین عالی منصوب شد. در سال ۱۳۱۳ به معاونت دانشکده معقول و منقول (الهیات) منصوب شد.
در سال ۱۳۱۴ هیئت ممیزه دانشگاه تهران مرکب از نصرالله تقوی، علی اکبر دهخدا و ولی‌الله نصر تألیف ارزنده او به نام “تحقیق در زندگانی مولانا جلال الدین بلخی” را ارزیابی و به او گواهی نامه دکتری اعطا کرد. به استناد این گواهی نامه در همان سال به سمت استادی دانش سرای عالی و دانشکده های ادبیات و معقول و منقول منصوب شد. در سال ۱۳۲۳ بر اساس رای شورای استادان به ریاست دانشکده معقول و منقول برگزیده شد و تا سال ۱۳۴۶ در این سمت باقی بود. از ابتدای تاسیس دوره دکتری ادبیات فارسی در دانشگاه تهران، تدریس در دوره دکتری را به عهده گرفت و برنامه این دوره را پایه گذاری کرد. فروزان فر استاد و راهنمای جمعی از دانشجویان مبرز دوره دکتری در دانشکده های ادبیات و الهیات بود که بعدها استادان برجسته ادب پارسی و مطالعات فرهنگ ایران شدند. از جمله پرویز ناتل خانلری، ذبیح الله صفا، مهدی حمیدی شیرازی، عبدالحسین زرین کوب، غلام حسین یوسفی، محمد امین ریاحی، سید محمد دبیرسیاقی، محمدرضا شفیعی کدکنی، سیمین دانشور، ضیاء الدین سجادی، جلال متینی، سید صادق گوهرین و محمدجعفر محجوب.فروزان فر در سال ۱۳۴۶ از استادی دانشگاه بازنشسته شد، اما همکاری خود را در تدریس در دوره دکتری ادبیات فارسی تا روزهای پایانی عمر ادامه داد.
امام حسین (ع) مظهر انسانیت و ترسیم کننده فلسفه تاریخ
امام حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجرت در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزرگوار ایشان امیر المؤمنین على(ع) و مادر ایشان حضرت فاطمه(ع) سید زنان اهل عالم است. پس از آن که عالم وجود به وجود ذى وجود ایشان منوّر شد پیامبر اکرم به على(ع) فرمود: چه نامى بر این فرزندم نهادى. ایشان عرض کرد ما در نام گذارى این فرزند بر شما پیشى نمى گیریم. پیامبر فرمود: من نیز در این نام گذارى بر خداوند سبقت نمى گیرم. پس از مدتى جبرئیل بر پیامبر نازل شد و عرضه داشت یا رسول ا… (ص)خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرماید نسبت على به تو بمانند نسبت هارون به موسى است پس فرزندت را به نام فرزند هارون بنام. پیامبر فرمود نام فرزند هارون چه بود جبرئیل عرض کرد «شبیر» پیامبر فرمود: زبان ما عربى است او را به عربى چه بنامم و جبرئیل گفت او را حسین بنام.رسول خدا علاقه بسیارى نسبت به امام حسین(ع) و برادر عزیزشان امام حسن(ع) داشت به طورى که محبت خویش را به صورت علنى نسبت به آنان ابراز مى نمود بدین صورت که گاه از منبر به زیر آمده آنان را بوسیده و مجدداً از منبر بالا مى رفت و گاه آن دو را به دوش مى گرفت و با آنها به بازى مى پرداخت وگاه این طور مى شد که حسین(ع) در سجده بر شانه پیامبر(ص) بالا مى رفت آن حضرت سجده خویش را طولانى مى کرد تا این که حسین به اختیار پایین بیاید اصحاب از طولانى شدن سجده سؤال مى کردند که آیا وحى شده است و حضرت مى فرمود: نه لیکن فرزندم (حسین) بر پشت من سوار شده بود. بلی مقام حسین (ع) بسیار بالاست.
کویر سه قلعه، بهشت منجمان ایران
کویر سه قلعه یکی از منحصر به فردترین کویر‌های شرق کشور است که جاذبه‌ها و زیبایی این منطقه گردشگران فراوانی را از مناطق و کشور‌های مختلف به خود جلب کرده است.
کویر سه قلعه یکی از منحصر به فردترین کویر‌های شرق کشور است که ۵۵ کیلومتری از مرکز شهرستان سرایان قرار دارد.جغرافیای سه قلعه به گونه‌ای است که در مسیر جریان گرد و غبار محلی قرار ندارد و افق دید باز و حدود صفر درجه در محل رصدگاه، امنیت بالای منطقه، دارا بودن جاذبه‌های کویری زیبا و استثنایی شامل تپه‌های ماسه روان، ، دق این منطقه را به عنوان جاذبه‌ای دیدنی و منحصر در منطقه معرفی می‌کند.اسکیت سواری و سرخوردن از بالای رمل‌های شنی، شترسواری و گاهی هم مسابقه شتردوانی، موتورسواری از نوع چهار چرخه‌اش در وسعت بی‌حد و مرز بیابان لذتی بیش از آب تنی و شنا نداشته باشد، لذتی کمتر از آن ندارد.
