بهروزی فر- اریک آرتور بلر با نامِ مستعار جُرج اوروِل، داستان نویسی بنام است که در یکی از نوشته های معروفش آورده؛” از اولین تأثیرات فقر، کشتن فکر است یعنى اگر شما به اندازه کافى بـراى حیات پـول نداشته بـاشید بردهٔ بى اختیار پول خـواهید بود، همان شرایطى که طبقهٔ متوسط به‌آن “گذران زندگى” می‌گویند” این همان واقعیت تلخی است که ما سال های سال با آن دست و پنجه نرم کردیم، پول نداشتیم و به بهانه قانع بودن، به اندک هامان بسنده کردیم، اما…
چشم به توسعه این منطقه دوختیم
خراسان جنوبی بالاخره در سال ۸۳ و بعد از کش و قوس هایی طولانی، خط مرزهای جدیدی را بر روی نقشه زیبای ایران زمین ایجاد کرد و استانی مستقل شد. اتفاق خوشایندی که مردمانش را سالها چشم انتظار گذاشته بود. آنها که تنها راه توسعه این منطقه شرقی کشور را تفکیک از بزرگترین استان کشور می دانستند، امیدوارانه به این پیروزی دل دادند و چندی بعد در یکی از گرمترین روزهای مردادماه ۸۳، حجت الاسلام والمسلمین موسوی لاری، وزیر وقت کشور برای معارفه اولین استاندار این استان تازه تأسیس به بیرجند آمد. استقبال گرم و پرشور مردم از مهمان از راه رسیده، مورد توجه آقای وزیر قرار گرفت و از این که توانسته در تحقق آرزوی دیرینه مردم این دیار، نقشی کوچک داشته باشد، اظهار رضایت و خرسندی کرد. همان جا بود که موسوی لاری، هدف از تقسیم خراسان بزرگ را ایجاد امکان بهتر برای خدمت رسانی از طریق انتصاب مدیران توانمند و استفاده از امکانات و استعدادهای استان ذکر کرد. وزیر کشور سپس با تأکید بر اینکه تقسیمات کشوری شرط لازم توسعه است اما شرط کافی نیست، عنوان کرد: شرط کافی برای توسعه کشور، همگرایی و وفاق در جامعه و استفاده از منابع انسانی متخصص و نخبه است و با ایجاد استان خراسان جنوبی ، چشم مان به آینده بهتر و توسعه این منطقه دوخته شده است. ابراهیم رضایی بابادی، استاندار تازه از راه رسیده نیز با تمام انرژی هویدا در چهره اش گفت: مهم ترین کار من، تدوین سند توسعه استان است که در این راه از تجارب موجود در استان خراسان استفاده خواهیم کرد.رضایی بابادی بعد از همان روزهای نخستین استقرارش در ساختمان فرمانداری سابق بیرجند، جنب ارگ کلاه فرنگی، برای تدوین سند توسعه استان برنامه ریزی کرد. او اهداف زیادی داشت اما دستش خالی بود. استقلال استان، آن هم زمانی که دفتر تقسیم اعتبارات بسته شده بود و سهم استان ها معلوم، اولین اجحاف در حق مردمان این دیار بود، گرفتن سهم استان از اعتبارات نهفته در بودجه خراسان نیز کاری عبث می نمود.
هفتمین استاندار،ساختار شکنی کرد
۱۴ ماه تلاش و پیگیری های مرتضوی اولین سکاندار مدیریت عالی در استان، دوره چهار ساله حضور رشید ، سه سال فعالیت خدمتگزار، ۱۴ ماه تلاش پرویزی و ۱۴ ماه فعالیت مروج الشریعه، با تلاش ها و خدمات این مدیران که هریک توانایی های خاص خود را داشتند گذشت اما مطالبات مردم خراسان جنوبی ان طور که انتظار داشتند محقق نشد . با آمدن هفتمین استاندار اما، ساختار شکنی کلانی رخ داد. نه این که اعتبارات تخصیصی در بودجه تغییر فاحشی کرده باشد، نه، از قضا چون خزانه خالی شده و دولت آهی در بساط ندارد، اغلب اعتبارات سهم استان حتی به صورت غیرنقدی اختصاص یافت که این اسناد و اوراق دردی نه تنها نمی توانست دردی از ما دوا کند که تازه نقد کردن شان، خود ماجرایی طولانی داشت. معتمدیان اما طرحی نو درانداخت.
راهکار معتمدیان برای توسعه سرزمین ناشناخته ها
آنها که تا قبل از او آمده بودند، مدام از نداشته های استان گفتند و از این که تغییر آنها با جیب خالی مقدور و میسر نیست، معتمدیان اما ورق را برگرداند، او انگشت بر سرمایه های کلانی گذاشت که سالها چشم بر آن بسته بودیم. ذخایر معدنی غنی، کویر، جاذبه‌های گردشگری متعدد، روزهای آفتابی، بادهای ۱۲۰ روزه، مرز، محصولات کشاورزی منحصر به فرد، صنایع دستی بی نظیر و… از دید این مهمان از راه رسیده، فرصت های بی مثالی بودند که می توانستند درآمدزایی به همراه داشته باشند. معتمدیان، برای بهره برداری از این فرصت های موجود در دیاری که خود نامش را “سرزمین ناشناخته ها” گذاشته بود، راهکارهای متعددی پیشه کرد. اولین گام ها، تدوین اسناد توسعه منطقه ای بود، سند توسعه روستاها، شهرستان ها و بالاخره استان که مجموع آنها در سند آمایش سرزمینی، چشم انداز استان را ترسیم می کرد. سند سازگاری با کم آبی، سند محرومیت زدایی از مناطق مختلف، سند توسعه مرز، سند محصولات استراتژیک و…که هر کدام در نوع خود بی نظیر بود و او توانست برای عملیاتی کردن هر کدام از آنها از ظرفیت نهادها، دستگاه ها، شرکت ها، سازمان ها و وزارتخانه‌های زیادی استفاده کند. نتیجه این اتفاق، جذب اعتباراتی بود که در تاریخ استان بی نظیر است و شاید تکرار ناشدنی!!
فرصت محدودی که خیلی زود می گذرد
وی که در سوابق فعالیتی خود عنوان کارشناس و پژوهشگر مسائل قومی، منطقه ای و توسعه ای را دارد، به خوبی توانست از این دانش خود در استان استفاده کند. معتمدیان در آغازین روزهای حضور در استان به همه مدیرانش ثابت کرد، مدیریت به پشت میزنشینی نیست، اگر قرار است کاری به شایستگی به سرانجام برسد، باید مرد میدان بود. سفرهای شهرستانی که از محروم ترین نقطه استان- نهبندان- آغاز و به سرعت به دیگر مناطق کشیده شد و تا دور افتاده ترین روستاهای با یکی دو خانوار جمعیت ادامه یافت. حضورهای سرزده در مراکز جمعیتی، بازدیدهای از قبل پیش بینی نشده از دستگاه ها به منظور نظارت بر روند تکریم ارباب رجوع، تکلیف مدیران به پاسخگویی سریع و صریح به مردم، تعیین ضرب الاجل هایی به منظور سرعت بخشیدن به رفع نیازهای مردمی و شتاب دادن به پروژه های عام المنفعه، تکلیف مدیران به توسعه فضاهای سبز و تفرجگاه ها در راستای بانشاط سازی محیط زندگی اهالی استان و… این ها همه گوشه ای از پرونده قطور تلاش های این مرد سختکوش در خراسان جنوبی است.
آنها که باری به هر جهت در اتاق جلسات، همراهش بوده اند، ناراحتی هایش را از کم کاری ها به خاطر دارند، او که برای انجام کارهایش مرزبندی زمانی و مکانی نداشت، اصلاً نمی توانست بپذیرد مدیری آخر وقت روز پنجشنبه یا تعطیلات روز جمعه را دلیلی بر انجام ندادن کار عنوان کند، او تنها و تنها به این می اندیشید که با نصب ۷۵۰۰ پنل خورشیدی، اتمام ۳ هزار واحد مسکونی روستایی، سرعت بخشیدن به روند اجرای پروژه ۷۷۰۰ واحد مسکن شهری، به نتیجه رساندن طرح خوشه های صنایع دستی و اشتغالزایی برای ۳ هزار هنرمند، افزایش سهمیه آب روستائیان و عشایر در آبرسانی سیار و تکمیل هر چه سریع تر مجتمع های آبرسانی روستایی، افزایش سهم مرزنشینان از عایدات حاصل از فروش سوخت و تأمین خدمات رفاهی بیشتر برای ساکنان دورافتاده ترین نقاط استان و… درآمد مردم را بیشتر و بیشتر کند تا طعم زندگی را شیرین تر بچشند. به نظر او “مدیریت، فرصت محدودی است که خیلی زود می گذرد و آن چه باقی خواهد ماند، نتیجه عملکرد مدیران در ذهن مردم است” .
هل من ناصر ینصرنی؟!
و حالا در هراسیم که مرد عمل، کوله اش را ببنند واز استان برود، او که برود، معلوم نیست تکالیف ناتمام مدیران استان را که تصحیح خواهد کرد؟! آیا عزمی برای تکمیل طرح های نیمه تمام باقی خواهد ماند؟! آیا کسی پیدا می شود که مثل معتمدیان دست های مردم را به گرمی بفشارد و بی هیچ واهمه ای دوشادوش آنها راه برود و بی واسطه با آنها در محروم ترین روستاهای استان هم کلام شود؟!
آیا…. آیا کسی هست، دولتمردان را از این تصمیم منصرف کند و این مرد جنگی را برای مبارزه در روزهای سخت استان برای مان باقی بگذارد؟!
