هرم پور- گرانی و تورم واقعاً مردم را خسته کرده است. نرخ ها نه تنها ثبات ندارند بلکه هر ماه نسبت به ماه قبل، اضافه ای پاک نشدنی هم دارند. دست خانواده ها برای برآورده کردن آرزوهای خودشان و فرزندانشان، روز به روز کوتاه تر می شود و فاصله ی میان خواسته ها و توانایی هایشان، روز به روز بیشتر. به این آمار کمی دقت کنیم: نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به شهریور ۱۴۰۰ برای خانوارها شهری در استان ما ۴۷ درصد بوده که نسبت به مردادماه سال جاری، بیش از یک درصد افزایش داشته است. این نرخ برای کشور ۴۵ درصد بوده است.(به دلیل سهولت در مطالعه، اعداد، گِرد شده اند) همچنین نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به شهریور ۱۴۰۰ برای خانوارهای روستایی استان بیش از ۴۷ درصد بوده که آن هم نسبت به مرداد ماه جاری، یک درصد افزایش نشان می دهد. این نرخ برای کشور حدود ۵۰ درصد بوده است. خراسان جنوبی با نرخ ملی ۴۷ درصد، در رده ۱۹ نرخ تورم کشور قرار گرفته است! اما کدام کالاها بیشترین تورم را داشته اند؟ آمار نشان می دهند در خراسان جنوبی، خوراکی ها و آشامیدنی ها با حدود ۴۴ درصد و پوشاک و کفش با حدود ۱۴ درصد بیشترین و ارتباطات با ۰.۱۶ و دخانیات با ۰.۰۴ درصد کمترین تورم را تجربه کرده اند. در بین خوراکی ها که بیشترین درصد تورم را در استان ما داشته اند، میوه و خشکبار با حدود ۱۷ درصد و سبزیجات و حبوبات با حدود ۱۶ درصد بیشترین نرخ تورم و ماهی با حدود ۳ درصد، کمترین نرخ تورم را در این گروه کالایی داشته است. سهم گروه شیر و پنیر و تخم مرغ با حدود ۲۲ درصد، و سبزیجات و حبوبات با ۱۵ درصد بیشترین و حمل و نقل با ۹ درصد و پوشاک و کفش با حدود ۸ درصد کمترین سهم را در گروه خدمات و کالاها در تورم ماهانه داشته اند. اما شاید برای شما هم جالب باشد که بدانیم خانوارهای استان ما در سبد مصرفی خودشان به طور متوسط در سال چند درصد از کل هزینه هایشان را به گروههای خورکی و غیرخوراکی اختصاص می دهند. آمار می گویند خراسان جنوبی ها ۳۱ درصد هزینه هایشان را برای مسکن، ۳۰ درصد هزینه هایشان را برای اجاره، حدود ۲۷ درصد هزینه هایشان را برای کالاهای خوراکی و آشامیدنی، حدود ۱۰ درصد برای حمل و نقل، حدود ۵ درصد برای پوشاک و کفش، ۷ درصد برای بهداشت و درمان و ۴ درصد برای آب و برق و سوخت کنار می گذارند. حوزه ارتباطات حدود ۳ درصد، حوزه آموزش حدود ۲ درصد، حوزه تفریح و مباحث فرهنگی هم چیزی بیشتر از یک درصد هزینه های زندگی مردم خراسان جنوبی را در برمی گیرد.(این آمار برای خانواده های مختلف متفاوت است). تورم با شاخصه های اقتصادی موجود و علیرغم تمام تلاشهای صورت گرفته به دلایل پیدا و پنهانی که بسیاری از آن را از جنبه علم اقتصاد باید بررسی کرد، باز هم مشکلاتی برای مردم به دنبال خواهد داشت. بعضی از خانواده ها زیر چرخ های این تورم مشکل زا، لِه شده اند، برخی از خانواده ها در حال لِه شدن هستند و صدای خُرد شدن استخوان هایشان را هم کسی نمی شنود، برخی از خانواده ها هم در آستانه ی ورود به این تونل زندگی براندازند. چه باید؟ حداقل در استانی مثل خراسان جنوبی که علاوه بر همه ی مشکلات اقتصادی این سالهای کشور، دو رنج بسیار غم انگیز، یعنی رنج محرومیت های تاریخی و رنج خشکسالی و بی آبی را هم به دنبالش می کشد، چه کاری می توان انجام داد؟ به نظرم می آید کمی همدلی های بیشتر، کمی برنامه ریزی برای اولویت سنجی نیازها در هزینه های زندگی، کمی داد و فریاد بیشتر از سوی مسئولین برای دیدن مشکلات مردم استان، و کمی دور شدن از حرکت های شعاری و آویختن و آمیختن با اقدامات عملی برای حل مشکلات مردم به ویژه در حوزه های نظارتی و اقتصادی لازم باشد. در چنین شرایطی، به هر قیمتی و با بعضی از اقدامات نابخردانه و فاقد تدبیر، امید مردم را نباید از آنها گرفت، این اقدامات از هر جنسی می توانند باشند؛ حتی گاهی موضع گیری و پرداختن یک مسئول به موضوعی که فعلاً هیچ فایده ای برای معیشت مردم ندارد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
