سلام به آوای عزیز. یادمه زمان بچگی ها همیشه با دوچرخه رفت آمد می کردم. هر منطقه شهر که می خواستم به راحتی می رفتم و بدون دردسر به کارهایم می رسیدم. زمان گذشت و احساس تنبلی بر من غلبه کرد و همه رفت و آمد ها را با ماشین انجام می دادم. این بی تحرکی زمینه ساز بسیاری از بیماری ها مثل چربی و قند شد. کاش می توانستم همین دوچرخه سواری را ادامه می دادم اما زندگی ماشینی بر من و خیلی از مردم غلبه کرد. شاید بتوان گفت که دیگر این روزها کسی برای تردد در خیابان‌های دود گرفته شهر؛ رغبتی برای استفاده از دوچرخه سنتی و یا حتی دوچرخه برقی نشان نمی‌دهد. بهرحال یک سوالی که من و خیلی ها را درگیر خودش کرده این است که نقش شهرداری و دستگاه های دولتی در ترویج دوچرخه سواری چیست؟ در گذشته در میدان ابوذر دوچرخه هایی بود که افراد می توانستند با کرایه کردن آن مسیر خود را با این دوچرخه بروند اما نمی دانم چطور شد که پس از مدتی جمع اوری شد! به مدیران شهری پیشنهاد می کنم دوباره این ایستگاه راه اندازی شود. با احیای دوباره، می توان راهکاری برای برگرداندن سلامت به جان شهر و شهروندان باشد. آوای عزیز دوچرخه سواری می تواند راهکاری مطلوب برای برگرداندن سلامت به شهر باشد، بیایید بیرجند، این پاکیزه ترین شهر کشور را همچنان پاکیزه بخواهیم و شما رسانه ها نیز می توانید در زمینه ترویج فرهنگ درست زندگی کردن پیشقدم شوید و اقدامی در این خصوص انجام دهید و مردم را به استفاده از دوچرخه در معابر شهری تشویق کنید
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
