سلام به تحریریه آوا خیلی وقته می‌خواستم این حرف دل ما راننده‌های اسنپ رو بزنم ولی هر بار به خودم می‌گفتم بذار امروز و فردا، شاید اوضاع درست بشه؛ ولی هر روز بدتر میشه. ما تو این گرونی، صبح تا شب تو خیابونیم، مسافر جابه‌جا می‌کنیم، اما تهش جز خستگی و هزینه چیزی نمی‌مونه. از هر کرایه‌ای که می‌گیریم، ۲۰ درصد کمیسیونشو خود اسنپ برمی‌داره، ۲ درصد هم مالیاته، تازه ۱۰ درصد عوارض تر کرایه هم اضافه شده! یعنی عملاً نصف چیزی که مسافر میده، قبل از اینکه برسه به جیب ما، پَر می‌کشه.حالا بماند که نه بیمه داریم، نه سهمیه سوخت. لاستیک و روغن و لنت که دیگه خدا می‌دونه هر بار عوض کردنش چه فشاری میاره. ماشینا شده مثل کارگر بی‌حقوق! هرچی درمیاریم خرج خودش می‌کنیم. یه روز تسمه پاره میشه، یه روز جلوبندی صدا میده، یه روز قیمت بنزین ما رو غافلگیر می‌کنه.می‌دونیم شرایط کشور سخته، ولی انصاف هم چیز خوبیه. راننده اسنپ نه پشت میز نشسته نه حقوق ثابت داره. با این همه وقت و انرژی، آخرش می‌مونه یه حساب خالی و اعصاب داغون.خواهش ما اینه که وزارت کار، حمل‌ونقل یا هر دستگاهی که دستی داره، یه فکری برای ما بکنه. بیمه، سهمیه سوخت، یا حتی کمیسیون کمتر.ما هم شهروند همین کشوریم، داریم خدمت می‌کنیم. یه نگاه منصفانه لازمه، نه ترحم. فقط یه عدالت کوچیک تا انگیزه‌مون برای ادامه بمونه.به خدا ما هم اهل کار و زحمتیم، فقط داریم زیر بار خرج ماشین له می‌شیم.