خیلی جالبه که خط اول نوشته من را بخوانید. خراسان جنوبی ۱۰ درصد مساحت و یک درصد جمعیت کشور را در اختیار دارد اما سهمی در صنعت کشور ندارد. همینقدر دردناک. این گزاره تلخی است که با آن مواجه هستیم و درمانی تاکنون برای آن تجویز نکردیم. دلمان خوش است که مواد معدنی و معدن های خوبی در کشور داریم اما اگر بگوییم ارزش افزوده آن برای استان چیست؟ چه جوابی داریم؟ خام فروشی هم افتخار دارد؟ چرا نمی توانیم سرمایه جذب کنیم و صنعت خراسان جنوبی را توسعه دهیم. باید این موضوع را هم بپذیریم که کارگاه های خرد استان همانند خودروهای اسقاطی و معیوبی هستند که هزینه برای آنها عایدی جز هدر رفت سرمایه کشور نداشته و باید از بنیان اصلاح شوند. صنایع کوچک تکنولوژی پایینی داشته و مشکل بازار دارند چرا که صاحب صنعت نبوده و تنها با هدف یک بهره برداری ساده راه‌اندازی شده‌اند. نرخ تورم اخیرا در کشور بیش از 40 درصد بوده و اگر شما کسب و کاری داشته باشید که نتواند با سود دهی، بر تورم چیره شود پس زیان‌ده است. کسب و کاری که نتواند سود معمول بانکی را بازپرداخت کند، نبودش بهتر از وجودش است. کاش بروید یک آمار از وضعیت همین شهرک صنعتی های استان و مخصوصا بیرجند بگیرید که تسهیلات چه برسرشان آورده است. نگاه تان به چندتا صنعتگر خوب ما نباشد وضع بسیاری خراب است. خدا حفظ کند این چند صنعتگر و کارخانه دار بیرجندی را که با وجود مشکلات کارخانه خودشان را سرپا نگه داشتند اما نگاه ما نباید به چند صنعت باشد. باید همه رو ببنیم و در مجموع حال خوشی نداریم. خیلی جالبه که بگویم فقدان برنامه در گذشته باعث شده نتوانیم به موفقیت چندانی برسیم و همه سرمایه های خودمان را اتلاف کردیم. خوشمان می آید که بگوییم پایتخت زرشک و زعفران دنیا هستیم اما نتوانستیم حتی آنها را به فراوری مناسبی برسانیم. وضع صنعت استان خوب نیست شاید بهتر است بگویم اصلا در استان صنعتی نداریم که حالش خوب باشد. نه صنعتی داریم و نه کشاورزی اصولی. خدا به داد این استان مستعد برسد. مدیران جدید برای جبران عقب ماندگی های گذشته باید چند موتوره تلاش کنند
دادرس مقدم – پیرمرد بشرویه ایی با بخشش فیش حج خود به جبهه مقاومت از
