با عرض سلام و خدا قوت نکته بسیار مهمی که در گزارش سرمقاله با تیترم رز امنیت جانی جامعه یا معیشت شوتی و چندین گزارش دیگر تون در خصوص سوختکش هابه آن پرداخته نشده این هست که آیا قاچاقچیان سوخت چاه نفت دارند و یا پالایشگاه دارن، یا به منبع بی نهایت از سوخت دسترسی دارند؟ چطور من راننده که می خوام ۲۰ لیتر بنزین بدون کارت سوخت در پمپ بنزین بزنم دچار هزار مشقت می شوم و جایگاه دار به من می گوید که بین ساعت 6صبح تا 10 باید برای سوخت مراجعه کنی وگرنه کارت سوختی نیست اما از طرف دیگر این قاچاقچیان از مقدار ۱۰۰۰ لیتر تا ۳۰ هزار لیتر سوخت و گاهی وقت ها بیشتر در استان های جنوبی تل چند صد هزار لیتر در اخبار اعلام شده براحتی دسترسی دارن و قاچاق می کنند، راه های دسترسی این افراد چگونه است که این مقدار سوخت را قاچاق می کنند؟ چه نظارتی بر کامیون داران هست؟ بلاخره راه های شناسایی باید مشخص باشد، نمی شود که به راحتی سوخت قاچاق شود. آیا وقت آن نشده مسوولین پاسخگو باشند و نظارت بیشتری داشته باشند و به درخواست های که به آنها داده می شود بررسی میدانی بیشتری داشته باشند مطمئنا هر چه شرایط دسترسی قاچاقچیان به فرآورده‌های نفتی کمتر بشه تلفات جانی و قاچاق سرمایه ملی کمتر خواهد شد به عبارت ساده تر شیر فلکه اصلی قاچاق سوخت بسته شود
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
