سلام. عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری سید و سالار شهیدان و یاران باوفای ایشان. آوای عزیز طبق آمار 2 تا 2.5 میلیون نفر در کشور معتاد داریم که به نظر می‌رسد تعداد زیادی شاید به همین میزان را ندیده‌ایم و آماری از آن‌ها نداریم که احتمالا حدود 5 میلیون نفر می‌شود. به آمار استان نمی خوام بپردازم و بحث من کلی است. خب الان اگه شما این عدد رو ببیند و حساب کنید همین افراد چه تعداد فرزند دارند، خب با یک حساب سرانگشتی متوجه می شویم که چند میلیون نفر کودک و نوجوان در کشور هستند که خطر اعتیاد تهدیشان می کند. یک سوی دیگر ماجرا هم وضعیت نابسامان اقتصادی خانواده‌ه است که اغلب حواس خانواده‌ها را متوجه معیشت و مسائل اقتصادی کرده است؛ والدینی که صبح تا شب ذهن‌شان درگیر معیشت و گرانی‌هاست، آیا می‌توانند شش دانگ حواسشان را معطوف فرزندشان کنند؟ من نمی‌توانم عوامل معیشتی، تورم، فقر و بیکاری را بی‌ارتباط با افزایش اعتیاد و به طور کلی افزایش آسیب‌های اجتماعی بدانم. وقتی پدر یا مادر، گرفتار تنش‌های اقتصادی، استرس و اضطراب می‌شود، آن طور که باید نمی‌تواند بر فرزند خود کنترل و نظارت داشته باشد، چرا که خود دچار مشکلات متعدد و چه بسا اعتیاد است. در واقع، هیچ پدر یا مادری نمی‌خواهد فرزندش معتاد یا بزهکار شود، اما شرایط اقتصادی، نقص در آموزش و زمینه‌های موجود در جامعه بخشی از کودکان و نوجوانان و جوانان را به سمت و سوی آسیب‌های اجتماعی سوق می‌دهد. ضمن این که ما آن طور که باید هنوز نتوانسته‌ایم خانواده‌ها را دریابیم، امروز اغلب ازدواج‌ها با وام و قسط شروع می‌شود و اگر بنیان‌های فکری و اجتماعی این خانواده‌ها محکم نباشد، زمینه بروز آسیب در آن‌ها و فرزندان شان بیشتر فراهم می‌شود. هواستم خواهش کنم به جای تمرکز روی درمان آسیب های اجتماعی بیشتر وقت و تمرکز را روی حل مشکلات اقتصادی بگذارند تا آسیب ها با این مدل به خودی خود کاهش پیدا کند
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
