پدری هستم که حاضرم همه زندگی ام را به پای فرزندانم بریزم تا نتیجه های زندگی ام انسان های سالم و مفیدی برای جامعه باشند اما این جامعه و مسوولین آن آیا اجازه اینکار را به من می دهند . شاید من خیلی
آرمانی فکر می کنم و توقعاتم زیاد است اما در فضایی که فرزند من برای دسترسی به تفریحات سالم نه توان مالی و نه زیر ساخت مورد نیاز را دارد ولی در کمتر از 5 دقیقه می تواند به مواد مخدر یا هر فساد دیگری دسترسی داشته باشد چگونه می توانم انتظار داشته باشم به راه خلاف کشیده نشود .فقط یک سوال ساده می
پرسم اگر امروز فرزند من بخواهد در یک سالن استاندارد ورزشی خود را سرگرم کند باید چقدر هزینه بپردازد ؟ اگر بخواهد هیجانات خود را تخلیه کند کدام مکان تفریحی مناسب جوانان وجود دارد ؟ کدام برنامه اجتماعی و فرهنگی اجرا می شود که او خودش را با آن همراه کند ؟ بارها او را با خودم به مراسمات عزاداری هیات برده ام و می بینم به صراحت به من و اعتقاداتم خرده می گیرد و می گوید نسل تو فقط برای گریه و عزا ساخته شده و
نسل ما شادی و نشاط می خواهد . شادی و نشاطی که متاسفانه امروز در مخدرهای صنعتی به راحتی در اختیار نوجوانان و جوانان است . آقایان مسوول باور کنید همه ما از داشتن فرزندان بیشتر حمایت می کنیم و دوست داریم خانواده اسلامی ما پرجمعیت باشد اما آیا فضای اجتماعی و زیرساخت های ما آماده و پذیرای افزایش جمعیت است ؟ ایا دغدغه تربیتی خانواده ها در این شرایط مرتفع می شود ؟