در سال ۲۵۵ ه.ق شب جمعه! ولادت خاتم الاوصیاء منتقم آل محمد (ص)، آخرین امام بر حق و ولى مطلق خداوند حضرت مهدی (عج) واقع شده است. در این شب آب زمزم زیاد می‌شود به گونه‌ای که همه می‌توانند رؤیت کنند، ولى اکنون روى آن پوشیده است. در این شب برات آزادى از آتش براى افراد زیادى نوشته می‌شود و آن را «شب برات» و «شب مبارک» و «شب رحمت» گویند.ماجراى شب ولادت: ولادت امام زمان (عج) در شهر سامرا به هنگام طلوع فجر نیمه شعبان بوده است.
القاب امام زمان (عج): از القاب آن نور الهى «حجه ا…»، «حجه آل محمد»، «صاحب الزمان» یعنى فرمانرواى عصر خود، «مالک رقاب خلایق» یعنى امر امر او و نهی نهی او و حکم حکم او و فرمان فرمان اوست، «مهدى» که خلق به وسیله او هدایت می‌یابند و به وجود مقدس او از جاده ضلالت به شاهراه هدایت رسیده رستگار می‌شوند، «قائم» که حضرت صادق (ع) فرمودند: «از این جهت که به حق قیام می‌نماید او را قائم گویند»؛ «منتظر» که براى او غیبت طولانى است و مخلصین او انتظار خروجش را می‌کشند و شکاکین او را انکار می‌کنند پیامبر اکرم(ص) ظهور حضرت مهدى(عج) را در روایات گوناگونى خبر داده است و این احادیث را نه تنها راویان و محدثان شیعه نقل نکرده اند. بلکه، محدثان بزرگِ اهل سنت نیز، مانند ابوداوود و ترمذى، ابن ماجه، طبرانى، ابویعلى بزّاز، احمد بن حنبل، حاکم نیشابورى و دیگران احادیثِ آن حضرت را از طریق بسیارى از صحابه و تابعین در کتاب هاى خویش نقل کرده اند.حتى گروهى از دانشمندان اهل سنت به تواتر احادیث نبوى که درباره حضرت مهدى(عج) آورده اند، گفته اند.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
