چند روز پیش، در حال عبور از خیابان بهشتی بودم که چشمم به گروهی از کارگران روزمزد افتاد. مردانی با چهره‌های خسته و دست‌های پینه‌بسته، که در کنار خیابان ایستاده بودند و منتظر بودند تا کارفرمایی بیاید و آنها را برای یک روز کار به جایی ببرد. این صحنه، مرا به فکر فرو برد. این کارگران، که هر روز صبح با امید به دستمزدی ناچیز، خود را به خیابان‌ها می‌رسانند، چه سرنوشتی دارند؟ چه کسی به فکر رفاه و آینده آنهاست؟ کارگران روزمزد، قشری هستند که در سایه‌های شهر زندگی می‌کنند. آنها بدون قرارداد، بیمه یا هرگونه امنیت شغلی، هر روز با امید به یافتن کار، خود را به خیابان‌ها می‌رسانند. کارهایی که انجام می‌دهند، اغلب سخت و طاقت ‌فرساست؛ از حمل بارهای سنگین تا کار در ساختمان‌های نیمه‌ساخته. اما در ازای این زحمات، دستمزدی دریافت می‌کنند که حتی کفاف یک زندگی حداقلی را نمی‌دهد. بسیاری از آنها، شب‌ها را با نگرانی از فردایی نامعلوم به صبح می‌رسانند. این کارگران، نه تنها با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند، بلکه از نظر اجتماعی نیز در حاشیه قرار دارند. آنها اغلب مورد بی‌احترامی و تبعیض قرار می‌گیرند و کمتر کسی به فکر بهبود شرایط زندگی آنهاست.. سؤال اینجاست: ما به عنوان شهروندان این جامعه، چه مسئولیتی در قبال این قشر داریم؟ آیا نباید به فکر بهبود شرایط زندگی آنها باشیم؟ آیا نباید تلاش کنیم تا زمینه‌سازماندهی و حمایت از آنها را فراهم کنیم؟ اولین گام، ایجاد آگاهی است. باید از شرایط سخت این کارگران بگوییم و جامعه را نسبت به مشکلات آنها حساس کنیم. دومین گام، ایجاد تشکل‌ها و سازمان‌های مردمی است که بتوانند از حقوق این کارگران دفاع کنند و شرایط بهتری برای آنها فراهم آورند. این تشکل‌ها می‌توانند با ایجاد شبکه‌های حمایتی، آموزش مهارت جدید و حتی کمک به یافتن کارهای پایدارتر، زندگی این کارگران را بهبود بخشند. سومین گام، فشار بر مسئولان است. باید از دولت و شهرداری بخواهیم تا برنامه‌هایی برای ساماندهی کارگران روزمزد طراحی کنند. ایجاد مراکز کاریابی، ارائه بیمه و خدمات درمانی، و حتی ایجاد تعاونی‌های کارگری، می‌تواند گام‌های مؤثری در جهت بهبود شرایط این قشر باشد. بیاییم به یاد داشته باشیم که این کارگران، پدران، برادران و همشهریان ما هستند. آنها نیز حق دارند زندگی آبرومندانه‌ای داشته باشند. بیاییم با همدلی و اقدام عملی، به آنها کمک کنیم تا از حاشیه به متن جامعه بازگردند.