در خصوص وضعیت نامناسب فضای سبز شهر وپارک های قدیمی شهر که حکم ریه های مرکز استان را دارند مراتب را از طریق بالاترین مقام های مسئول نظیر استاندار و نماینده شهرستان در مجلس پیگیری تا بیش از این به یادگاری ارزشمند گذشتگان ما آسیبی نرسد مگر چه هزینه ای باید انجام شود تا یک درخت عمر هفتاد هشتاد ساله پیدا کند.. در پیگیری های که شخصا خودم داشتم بعضا موضوع کمبود آب را بهانه میکنند که واقعی بنظر نمیرسد تا جایی که بنده در جریان هستم تمام پارک های بزرگ شهر نظیر آزادی، توحید، کاجستان ، خانواده و…دارای چاه اختصاصی بوده که براحتی تامین کننده آب مورد نیاز آن پارک بوده در حالیکه در هیچکدام از این پارک ها ظرف این چندساله کاشت درخت جدیدی صورت نگرفته و جایگزینی برای درختهای قطع شده بچشم نمیخورد…در احداث پارکها جدید هم مساحت فضای سنگ فرش از مساحت فضای سبز بمراتب بیشتر بچشم میخورد …که همه این موارد را به گردن کم آبی می اندازند در حالیکه هزینه سنگ فرش بمراتب بالاتر است.. اگر هم بخواهیم دلیل کم آبی را موجه بدانیم چرا از پساب فاضلاب شهر استفاده نمیکنند ؟!!!در حالیکه در اکثر شهر این کار انجام میشود… اگر کار انتقال پساب فاضلاب شهر زودتر به سرانجام برسد نجات درختان تشنه شهر و توسعه فضای سبز شهر که حداقل در ۲۰ سال گذشته هیچ طرح توسعه ای در سطح شهر دیده نمیشود قطعی میشود. قطعا دعای خیر مردم بدرقه راه عزیزانی که این آثار ماندگار و ارزشمند را که جز بالاترین صالحات و باقیات و یادگاریهای بی بدیل است خواهد بود
بهروزی فر – “آب، زیر پوستش افتاده”، یک اصطلاح پرکاربرد است که معمولاً زمانی استفاده
