این روزها، به عنوان یک شهروند ساکن بیرجند، پیدا کردن یک خانه مناسب برای اجاره، به دغدغه اصلی بسیاری از ما تبدیل شده است. با هر بار نزدیک شدن به فصل جابجایی خانه‌ها و پایان قراردادها، نگرانی افزایش اجاره‌بها مثل سایه‌ای سنگین بر سر خانواده‌ها می‌افتد. نه فقط برای جوانانی که می‌خواهند زندگی مستقلی را شروع کنند، بلکه حتی برای خانواده‌هایی که سال‌هاست در این شهر زندگی کرده‌اند، تأمین مبلغ پیش‌پرداخت و اجاره ماهانه به یک چالش جدی بدل شده است. املاک‌داران به‌وضوح می‌گویند هیچ کنترلی وجود ندارد و قیمت‌ها هر روز، بسته به حال و حوصله یا قدرت صاحبخانه، تغییر می‌کند. بسیاری از مستأجران مجبورند هر سال به محله‌ای پایین‌تر نقل مکان کنند یا خانه‌های کوچک‌تری را انتخاب کنند. این موضوع همراه با نگرانی از بی‌ثباتی اقتصادی و نبود منابع حمایتی کافی، فشار روانی مضاعفی ایجاد می‌کند. حتی برخی خانواده‌ها چندین ماه دنبال خانه می‌گردند و هر بار ناامیدتر باز می‌گردند؛ مخصوصاً وقتی فرزندان مدرسه‌رو دارند و جابجایی مداوم، شرایط تحصیل و آسایششان را به خطر می‌اندازد در کنار همه این مشکلات، امیدوارم مسئولان به فکر حل این بحران باشند. شاید باید قوانین مشخص‌تر و موثرتری درباره سقف اجاره‌بها و نظارت بر بازار مسکن اجرا شود تا «خانه»، حداقل در بیرجند، برای مردم، به رؤیایی دست‌نیافتنی تبدیل نشود.