(شهید غلامحسین محمودی پور، بیرجند): انسان روزی به دنیا می آید و روزی هم از دنیا می رود ولی تاریخ و ساعت رفتن او از این دنیا به آخرت معلوم نیست و نمی داند چه روزی خواهد رفت. پس بهتر این است پس از رفتن و پیمودن راه، توشه آن را فراهم کند. اساس این دنیا را برای آن دنیا بگذارد و اساس آخرت را جلوی روی خود قرار دهد.
