خدا به مردم استان کمک کند که در خانواده شان احیانا فرد معتادی نداشته باشند که آنهایی که دارند درد من را می فهمند . زندگی فلج شده خانواده هایی که عضوی از انها به دام اعتیاد کشیده شده بر کسی پوشیده نیست اما درد این روزها علاوه بر معیشت خانواده ها و آبرو ریزی هایی که به واسطه آسیب های فرد معتاد به جامعه می زند و خجالتش برای خانواده به جا می ماند به کنار بحث تامین مواد یا ترک معتادان است . طی سال های قبل تا کنون چند بار همسرم را برای ترک به مراکز مجاز برده ام اما متاسفانه هر بار به نوعی بازگشته و دوباره ما را گرفتار کرده است حالا چند وقتی است که با توجه به گرانی مواد مخدر و اینکه توان تامین هزینه آن را نداریم و علیرغم آسیب هایی که همسرم به من وفرزندان خودش می زند خودش هم در درد خماری و بی موادی کلافه شده و به دنبال ترک است اما می دانم هزینه های زیاد ترک و کمبود مراکز خودش دردی بر دردهای خماری معتادان اضافه کرده است . شکر خدا من به هر شکلی هزینه اش را تامین می کنم ولی از مسوولین محترم می خواهم فکری به حال خانواده های افراد درگیر با اعتیاد بکنند . واقعا به که بگوئیم که ما با اینهمه پولی که از محل کشفیات مواد مخدر به دست می آید و دردسر و اعتیادش را مردم ما می کشند ، اما پولش را برای خوش خدمتی به تهرانی ها تقدیم می کنند می شود چه کارهایی کرد . ما از مسوولین برای درمان پولی نخواستیم خودمان با بدبختی خودمان سر می کنیم اگر ذره ای غیرت در وجودمان باقی باشد باید کاری کنیم که به جمع معتادان ما اضافه نشود . زندگی یک خانواده که معتادی در آن است زندگی کسانی است که هر لحظه صد بار آرزوی مرگ می کنند و با هر سختی قطعا آنهایی را که می توانند کاری کنند و نمی کنند را نفرین خواهیم کرد . بودجه های پیشگیری و درمان اعتیاد صرف چه اموری می شود که وضعیت اعتیادمان همچنان همان است که بوده و بدتر هم شده است ؟