کرونا چرخ حمل و نقل حومه ی شهر را پنچر کرد

محمودآبادی- یک ساعت انتطار در سرمای بیرجند مغز استخوان را می خشکاند.جیبش را زیر رو رو می کند، دو اسکناس پنج هزار تومانی را زیرچشمی ورانداز می کند. هزینه ی دربستی تا امیرآباد ۱۰ هزار تومان است.دوباره ۱۰ هزار تومان رادر جیبش می گذارد و مصمم تر درست به سینه روی صندلی ایستگاه می نشیند. شاید آن ۱۰ هزار تومان تمام دارایی آن روزش بود.
کسی فکرش را هم نمی کرد یک اپیدمی با این شیوه این طور بتواند زندگی مردم را مختل کند. هرچند کرونا در این مدت زخم های زیادی را به اقتصاد زده است. اما از سوی دیگر برای عده ای نان داشته است.یکی از زخم های کرونا تعطیل کردن و کاهش سیستم حمل و نقل عمومی بوده است. در خراسان جنوبی چند ماه بعد از شیوع کرونا نقدهای فراوان درباره ی اینکه اتوبوس ها می توانند محل انتشار این ویروس باشند و پروتکل ها رعایت نمی شود باعث شد تعداد مسافران کاهش یابد.اما این کاهش مسافر تبعات زیادی را برای مسافرانی که ساکن حومه ی شهر هستند ایجاد کرده است.

برای بچه دار ها سخت تر است

در ایستگاه ابوذر خانمی منتطر اتوبوس امیرآباد روی صندلی ها نشسته. چادرش را روی فرزند شیرخوارش کشیده تا سوز سرمای لابه لای درخت های کاج کمتر بچه را آزار دهد. او برای پرستاری از مادر بیمارش که خانه اش در خیابان شهدا است هفته ای سه بار از امیرآباد به بیرجند می آید.
رحیمی می گوید: از وقتی کرونا شیوع پیدا کرده است. تعداد اتوبوس ها را خیلی کم کردند.برای من که همسرم کارگر است و درآمد روزانه اش با سختی تامین می شود. با آژانس رفت و آمد کردند توجیح ندارد.
وی با اشاره به اینکه شلوغی مربوط به زمان تعطیلی مدارس و تعطیلی اداره ها بود. ادامه می دهد: حالا که مدارس تعطیل است و کامندان هم با حداقل ظرفیت کار می کنند. کاش شرایط اتوبوس ها برای حومه ی شهر کمی تغییر می کرد.این خانم برای رفتن به روستای امیرآباد باید حدود یک ساعت منتطر اتوبوس بنشیند. تمام دغدغه اش به خاطر سرمای هوا، بیشتر شده است. تعدادی از مسافران این ایستگاه بعد از ۳۰ دقیقه انتطار تسلیمِ پیاده روی تا میدان طالقانی می شوند شاید از آنجا اتوبوس بیشتری عبور کند.در نهایت وقتی بعد از حدود ۴۰ دقیقه اتوبوس می رسد کل مسافرانی که می خواهند به سمت امیر آباد بروند به ۱۰ نفر نمی رسد.

ایستگاه میدان طالقانی

تعداد مسافران منتظر در این ایستگاه بیشتر است. مسافرانی که به مقصد شمس آباد،حسین آباد،چهکند و حاجی آباد مدام ساعت هایشان را چک می کنند. منتظران در این ایستگاه نیز با گلایه از اینکه بیشتر مسافران این نقاط از بضاعت مالی کمتری برخوردارند. از کاهش تعداد اتوبوس ها گلایه مندند.آقایی که چند پلاستیک خرید در دست دارد. می گوید: این کرونا هم مانند چیزهای دیگر به قشر ضعیف بیشتر فشار می آورد. کمی سخت است که برای رفت و آمدمان روزانه دربست بگیریم. به هر حال لازم می شود برای برخی از کارها و نیازهایمان به بیرجند بیاییم. خانم دیگری که کارمند یک شرکت است. نیز این تاخیر و زمان انتظار را در سرمای زمستان سخت تر عنوان می کند و می گوید: اگر بخواهم هر روز با دربستی بروم و بیایم. باید ماهی ۶۰۰ هزار تومن از حقوقم را بابت هزینه ی ایاب و ذهاب پرداخت کنم. مسافرانی که برای رفتم به خانه هایشان طاقت ۴۰ دقیقه تا یک ساعت انتطار را نداشتند دست به ایده ی جالبی می زدند. آنهایی که تصمیم داشتند به عنوان مثال به چهکند بروند همدیگر را در بین منتطران پیدا می کردند. یک دربست می گرفتند و کرایه را با هم شریک می شدند. و تصمیم می گرفتند در نزدیک ترین مکان به یکدیگر پیاده شوند. جالب بود. کاش همیشه نیاز انسان ها را به یکدیگر نزدیک کند.

پاسخ مسئولان

«به ما حق بدهید از یک طرف تعداد مسافران کم شده و از طرف دیگر باید هزینه های این اتوبوس ها که توسط بخش خصوصی تامین می شود استحصال شود». این جمله را رییس سازمان مدیریت حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند اعلام می کند.
یدا… غلام پور می افزاید: تلاش کردیم تا در زمانی که مدارس دایر بود، شهروندان کمتر دچار مشکل شوند به همین دلیل۶۰ درصد ناوگان اتوبوسرانی در زمان بازگشایی مدارس در خطوط شهری و حومه خدمات‌دهی داشتند. وی ادامه می دهد: اما با بدتر شدن شرایط کرونا و رنگ نارنجی به قرمز و خیلی سخت تر و نیز اعمال محدودیت ها،تعداد مسافران تا حد قابل توجهی کاهش یافت،تا جایی که دیگر برای بخش خصوصی حمل نقل با آن تعداد مسافر توجیح نداشت. وی با اشاره به اینکه برای حومه ی شهر نیز با همین مشکل و حتی بیشتر مواجه هستیم می گوید: از یک طرف باید تعداد مسافر برای شرکت توجیح داشته باشد. از طرفی هم نمی توان حمل و نقل را تعطیل کرد،به همین دلیل با یک سری کمک های شهرداری توانستیم حداقل یک سرویس را برای هر کدام از مسیرهای حومه ی شهر حفظ کنیم.البته کاهش برای همه ی خط های اتوبوس شهری و حومه بوده است. در حلاجی مشکلات شیوع این ویروس با خود می گویم، کرونا چنان شرایطی را به وجودآورده که از یک سو اصرار به رعایت پروتکل ها می شود. و از یک سو دولت الکترونیک که مدام سنگش را به سینه می زنیم و همچنین زیرساخت های اینترنت این قدر ضعیف عرضه شده است که مردم گاهی چاره ای به جز مراجعه ی حضوری ندارند. هرچند کاهش تعداد اتوبوس ها شاید راهکاری برای کاهش انتظار باشد. اما مسافری که نیاز به رفت و آمد دارد. در راهکار دربست گرفتم شانه به شانه ی یک دیگر می نشینند که سریعتر به مقصد یا مبدا خود برسند. به یکی از مسافران منتظر می گویم، مقصد شما کجاست؟ بیایید شریک شویم مانند بقیه با هم برویم شما فرزند خردسال دارید. کیف پولش را وارسی می کند دو اسکناس ۱۰ هزار تومانی و مقداری اسکناس هزار تومانی چندلایه شده خود نمایی می کند. کیفش را می بندد و پاسخ می دهد: حداقل در اتوبوس فاصله ی اجتماعی رعایت می شود… شاید او هم دارایی آن روش فقط همان مقدار پول بود. که می خواهد با صبر در سرمای ایستگاه اتوبوس جای دیگری آن را هزینه کند….

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


برنا – مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری خراسان جنوبی گفت: ۱۶ دستگاه تنفسی

بیشتر

جم – امروز برای بررسی احوالات استان در سالی که گذشت سری به روزنامه های

بیشتر

چند روز پیش یکی از همکاران پزشک مطلبی برایم ارسال کرد که گویا قرار است

بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


فرم

فرم گزارش اشکال در سایت