قسم به قلم و به نام کسی که برای اولین بار به قلم قسم یاد کرد.قلم به دست می گیرم .کاغذی جلوی خود می گذارم ؛ تا بنگارم تمام ذهنیات خود را !. با دیدن قلم به یاد درد و غم مادر و پدری می افتم. که به واسطه ی تهیه ی لوازم تحریر نو متحمل رنج بسیار می شوند. پدران فداکار و مادران سخت کوش برای خرید بیرون
می روند.کودکان با لبخندی به لب ساعت ها منتظر می نشینند تا پدر و یا مادر به خانه بازگردند.آن ها می خواهند دفتر و قلم نوی خود را هر چه سریع تر ببینند. بوی کاغذ نو ، بوی رنگ و نقش زیبا که بر روی جلد دفترهاست آنان را مدام به کنار پنجره می کشاند. اما چیزی بر دلشان سنگینی می کند.آن ها شنیده اند ؛ لوازم تحریر گران شده است. مدام در ذهن خود مرور می کنند که آیا والدین ما پول خرید لوازم تحریر ما را دارند؟ عقده راه گلویم را می بندد.اشک در چشمانم حلقه می زند.با خود می گویم؛کاش آن لحظه که کودکان می خواهند دست دراز کنند تا دفاتر را از پدر بگیرند .دستان پینه بسته ی او باعث نشود که آنان دستان خود را با شرم دراز کنند و طعم شیرین داشتن دفتر نو یادشان برود.کاش گرانی لوازم تحریر سدی نشود برای بزرگانی که می خواهند از راه آموختن علم ، پا به عرصه ی ظهور بگذارند .آری آنان کوچکند. اما روزی بزرگ می شوند.باید بیاموزند.باید قلم بزنند.باید صفحه ی صاف و سفید دفتر را با نوشته های زیبایشان سیاه کنند تا روزی همانند تک تک بزرگان مان که به داشتن هر یک از آنان افتخار می کنیم ؛ شوند.کاش اسب سرکش گرانی سراغ لوازم تحریر و یا هر کالای دیگر نرود.
ط. م از بیرجند