بهروزی فر- یکی از مؤلفههای بسیار مهم در زیبایی بصری فضای شهری، نظم است و آنچه در نقطه مقابل این اصل، آزاردهنده بوده و بر زیبایی معابر و خیابان ها اثر نامطلوب دارد، بدون تردید به هم ریختگی و آشفتگی است، نکته بسیار حائز اهمیتی که بارها و بارها در برخی از خیابان ها به ویژه گذرهای پرتردد شهر، مورد نقد شهروندان بیرجندی واقع شده و گلایه هایی را نیز به همراه داشته است. بخش عمده ای از این بی نظمی که از قضا زمینه ساز اخلال در روند تردد عابرین پیاده و بروز تصادفات به دلیل ورود آنها به خیابان می باشد، سد معبر است که در قالب های گذاشتن کالا و اجناس در پیادهرو، حضور وانت بارهای دوره گرد و ثابت، بساط دستفروشان، کارتن خوابی، برپایی چادر در سطح پارکها و معابر، نصب پلاکارد و یا پارچه نوشتهها به صورت افقی در سطح پیاده روها یا معابر، نصب داربستهای فلزی در محلهای رفت و آمد مردم بدون رعایت نکات ایمنی، توقف یا پارک وسیله نقلیه در مکان نامناسب، ریختن مصالح و یا نخاله های ساختمانی و آهن آلات هنگام تعمیرات یا ساخت و ساز در مسیر مردم، حفاری های غیرمجاز و فاقد اصول ایمنی و تابلوهای هشدار دهنده و… نمود و بروز پیدا می کنند. سد معبر، یکی از مهمترین مصادیق تجاوز به حقوق مردم است، برخورد با این موضوع مجاز دانسته شده و طبق ماده ۶۹۲ قانون مجازات اسلامی؛ «از آنجایی که بنا بر فتاوای مراجع معظم تقلید، تجاوز به پیاده روها و سد معبر شرعاً جایز نیست و به جهت اینکه سد معبر زشت ترین نوع تجاوز به حقوق و آزادیهای مشروع دیگران است و وجود یک شهر سالم و سامان یافته تنها در گرو پرهیز جدی از تخلفات شهری و جلوگیری از نقض حقوق شهروندی است، لذا شهروندان باید مأموران شهرداری را در رفع این عارضه ناپسند اجتماعی یاری کنند».به موجب این قانون، شهرداری مکلف است با هرگونه اقدامی که منجر به ایجاد مانع در مسیر تردد مردم می شود، مخالفت کند، برخورد قهری شهرداری ها در این زمینه، همان جمع آوری بساط دستفروشان است که گاه از حد اعتدال خارج شده و بازخوردهای اجتماعی به همراه دارد. در این میان، شهرداری بیرجند، چند روزی است در راستای عمل به این قانون و نیز تمکین از تبصره یک بند ۲ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها که به طور واضح به این نکته اشاره دارد که؛ «سد معابر عمومی و اشغال پیاده روها و استفاده غیرمجاز آنها و میدان و پارک ها و باغ های عمومی برای کسب یا سکنی و یا هر عنوان دیگری ممنوع است و شهرداری مکلف است از آن جلوگیری کرده و در رفع موانع موجود و آزاد کردن معابر و اماکن به وسیه مأموران خود رأساً اقدام کند»، مقابل واحدهای صنفی که اقدام به گذاشتن اجناس در پیاده رو می کردند و به عبارتی نمونه های بارز سد معبر در گذرهای شلوغ بودند، موانع بزرگ و سنگینی را گذاشته که از تکرار این خطا جلوگیری شود. تا اینجای کار که همه چیز طبق اشاره صریح قانون، مورد قبول عموم مردم است، اما در یک حرکت خیلی جالب و مدبرانه! این اجازه به اصناف و بازاریانی که تمایل به استفاده از پیاده رو برای ارائه اجناس خود دارند، داده شده که با پرداخت هزینه ای به شهرداری، شرایط را برای خود تسهیل نمایند، یعنی شهرداری رأساً یا با اجازه شورای شهر!! این حق را برای خود قائل شده که با پشت پا زدن به آن قانون مؤکد و فتوای شرعی علما!! درآمدی برای خود دست و پا کند. حالا گذری را تصور کنید که تمام اصناف در آن، اقدام به خرید پیاده رو از شهرداری کرده اند، تنها مسیر تردد عابرین پیاده در این خیابان کجاست؟! بدون تردید، سواره رو!! چرا؟! چون شهرداری و شورای شهر به منظور استفاده حداکثری از یک حق شهروندی، کیسه ای برای خود دوخته است. قطع به یقین پاسخ شهرداری یا شورا-اگر نگویند بدون اطلاع ما بوده- به این نقد این است که، این قاعده در برخی شهرهای دیگر هم اجرا می شود، اما به نظر شما، نادیده گرفتن قانون، جز هرج و مرج چیزی به همراه دارد؟! وسؤال اینجاست؛ چرا این الگوگیری از اقدامات فاخر شهرهای بزرگ صورت نمی گیرد، اجرای پروژه های بزرگ! انجام آسفالت و اقدامات عمرانی در وقت شب یا روزهای تعطیل کم تردد! برنامه ریزی برای کارهای نشاط آور و….؟!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)

یعقوبی – با تدبیر استاندار نمود پررنگ جهانی شدن اصفهک در نمایشگاه گردشگری رقم خورد