وقتی فرماندار نهبندان تو همایش بین‌المللی کویر لوت از احداث یه هتل پنج‌ستاره تو منطقه حرف زد، ناخودآگاه ذهنم درگیر شد. ایده در ظاهر جذابه، چون همه‌مون می‌دونیم کویر لوت یکی از ظرفیت‌های ناب گردشگری کشوره؛ اما واقعاً باید پرسید این طرح قرار به کجا برسه؟ نهبندان هنوز اون حجم گردشگر رو نداره که یه هتل با این سطح لوکس، بتونه خودش رو از نظر اقتصادی سرپا نگه داره.من با توسعه گردشگری کاملاً موافقم، حتی شاید از اولین کسایی باشم که اعتقاد دارم کویر لوت باید جدی‌تر دیده بشه؛ ولی بین یه «هتل خوب» و یه «هتل پنج‌ستاره» باید تفاوت گذاشت. هتل خوب یعنی جایی تمیز، امن، و با امکانات کافی که اکثر مسافرها بتونن ازش استفاده کنن. اما هتل پنج‌ستاره یعنی سازه‌ای با هزینه‌های سنگین ساخت و نگهداری، برای یه گروه خیلی محدود از گردشگرهای پولدار. واقعاً باید پرسید چند درصد از اونایی که به لوت میان، حاضرن برای اقامت تو همچین هتلی پول بدن؟ یا اصلاً قراره کی این هتل رو بسازه؟ سرمایه‌گذار بومی یا یه شرکت بیرونی که بعد از چند سال، پروژه رو نصفه رها کنه؟ واقع‌بینانه اگر نگاه کنم، ما هنوز از نظر زیرساخت، خیلی مسیر داریم تا به «پنج‌ستاره» برسیم. جاده‌ها، تابلوهای راهنما، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، و حتی سرویس‌های امدادی هنوز کامل نیست. ساخت یه هتل خیلی لوکس تو چنین منطقه‌ای ممکنه بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته باشه تا کاربردی؛ یه طرح که خوب تو تریبون‌ها می‌درخشه، ولی در عمل خالی از مسافر می‌مونه به نظرم اول باید روی بوم‌گردی و هتل‌های سه‌ستاره یا چهارستاره تمرکز کنیم؛ جایی که هم گردشگر داخلی بتونه استفاده کنه، هم تورهای خارجی بدون احساس فاصله طبقاتی بیان و اقامت داشته باشن. اگر رونق واقعی گردشگری شکل بگیره، خودِ بازار بعداً نیاز به هتل‌های لوکس رو تعیین می‌کنه. ما نباید جلوتر از تقاضا حرکت کنیم. به قول معروف، توسعه با واقعیت می‌مونه نه با هیجانِ سخنرانی. کویر لوت با تمام شکوهش به امکانات منطقی و درخور نیاز داره، نه پروژه‌هایی که فقط اسمشون قشنگه. من هم مثل خیلی‌های دیگه، موافق ساخت یه هتل خوب تو نهبندان هستم، اما هتلی که مردم واقعاً بتونن ازش استفاده کنن، نه هتلی که فقط برای ویترین ساخته بشه.در نهایت، کویر لوت نیاز به توجه جدی داره، ولی این توجه باید با خرد و حساب‌و‌کتاب باشه، نه با وعده‌هایی که شاید فقط روی کاغذ دیده بشن