فرارسیدن سال تحصیلی جدید رابا تاخیر به همه دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌های عزیز تبریک می‌گویم. به مناسبت آغاز این فصل مهم از زندگی فرزندانمان، پیشنهادی داشتم که بر خود لازم دیدم برای انتشار، به روزنامه «آوای خراسان جنوبی» ارائه کنم. در سال‌های اخیر، هرچند نظام آموزشی ما تلاش کرده با تغییر کتاب‌ها و برنامه‌ها بهبود یابد، اما همچنان یکی از مشکلات اساسی، محتوامحوری مفرط و بی‌توجهی به مهارت‌آموزی است. بچه‌های ما ساعت‌ها وقت و انرژی صرف حفظ کردن مطالبی می‌کنند که کمتر با زندگی واقعی‌شان ارتباط دارد. آن‌ها امتحان می‌دهند، نمره می‌گیرند و فراموش می‌کنند. کمتر پیش می‌آید در مدرسه یاد بگیرند که چگونه مشکلات خود را حل کنند، چگونه گفت‌وگو کنند، چگونه همکاری کنند یا حتی چگونه شغل آینده‌شان را پیدا کنند. از سوی دیگر، معلمان عزیز ما با دغدغه‌های جدی معیشتی روبه‌رو هستند. حقوق آن‌ها اغلب کفاف زندگی را نمی‌دهد و این موضوع آرامش روحی و تمرکز روی آموزش را سلب می‌کند. معلمی که باید نان شب را همزمان با تدریس در ذهن داشته باشد، چگونه می‌تواند با تمام توان برای رشد فکری و مهارتی فرزندان ما تلاش کند؟ اگر در سال تحصیلی جدید بخواهیم آرزویی داشته باشیم، این است که مدارس ما به جای رقابت در محفوظات، میدان تمرین مهارت‌های واقعی زندگی شوند و معلمان‌مان چنان پشتیبانی شوند که با انگیزه و آرامش بتوانند نسل آینده را بسازند. امیدوارم مسئولان وزارت آموزش و پرورش، این خواسته‌ها را جدی بگیرند و تغییری ایجاد کنند که ثمره‌اش را نه فقط در کارنامه‌ها، بلکه در کیفیت زندگی دانش‌آموزان و آینده کشور ببینیم.