از ابتدای ماه محرم، این موضوع که چرا مانند سال‌های گذشته شاهد سیاه‌پوش شدن شهر از سوی مدیریت شهری نیستیم، به محل مباحثات و حتی مجادلات کلامی و مجازی تبدیل شد. در شرایطی انتظار سیاه پوش کردن شهر از شهرداری مطرح می‌شود که از دیرباز و در بیرجند و شهرهای دیگر استان، این صاحبان تکیه‌ها، حسینیه‌ها و هیأت‌های مردمی، مردم کوچه و بازار و اهالی و کسبه محل بودند که محله‌های خود را سیاه‌پوش می‌کردند، نه بلدیه و شهرداری و اگر قرار باشد نگاه اداری به موضوعی همچون سیاه‌پوش کردن شهر نیز داشته باشیم، باز جایِ بسیاری از دستگاه‌های فرهنگی که بودجه‌های عظیم تبلیغی دریافت می‌کنند، پیش و بیش از شهرداری در این ماجرا خالی است. به نظر می‌رسد اعتراضات به موضوع سیاه‌پوش شدن شهر بیش از این‌که خاستگاه و ریشه دین‌محورانه و شریعت‌مدارانه داشته باشد، رنگ و بوی دیگری دارد.عزاداری آگاهانه و عبرت‌آموز برای واقعه کربلا، گوهری است ارزشمند و گران‌بها که در قالب اَشکال متنوع فرهنگی در گذر زمان به تدریج شکل گرفته است. اگر ادعای کاهش سیاه‌پوش شدن شهر در ماه محرم را بپذیریم، دلیل آن مطمئنا به کم کاری یک نهاد و سازمان بر نمی گردد و باید بپذیریم که تکایا و هیات های مذهبی مانند گذشته در سیاه پوش کردن بیرجند اقدام نمی کنند. هرچند امسال کمی بهتر از سال های قبل بود اما خواهشا آن را وظیفه یک نهاد یا سازمان نگذارید.
دادرس مقدم – پیرمرد بشرویه ایی با بخشش فیش حج خود به جبهه مقاومت از
