برخی از رفتارهایی که مسئولین کشوری با مدیران استانی دارند خیلی جالبه و باید یک اسم جدید براش گذاشت. مثلا شهر وعده ها. مناسبتش آن است که هر زمان مدیران پایتخت به بیرجند مشرف می‌شوند در یک دستشان خودکار و دست دیگرشان کلنگ است! با خودکار دستورهای صغیر و کبیر برای توسعه خراسان جنوبی می‌دهند و با دست دیگرشان کلنگی بر زمینی که ۱۰ سال پیش بنا بود جاده، بیمارستان یا ریل شود، می‌زنند و عکس یادگاری می‌گیرند اما همین‌که از محدوده جغرافیایی استان خارج می‌شوند، خودکار و کلنگ دیگری به دست می‌گیرند و کلنگ و خودکار وعده‌ها راهی بایگانی‌ها می‌شود. سال‌هاست دولت در لوایح و قانون بودجه ردیف‌های وعده را در اعتبارات عمرانی می‌گنجانند و با تکیه‌بر مسند، اعلام می کنند امسال اعتبارات فلان پروژه یا اعتبارات خراسان جنوبی را فلان درصد افزایش داده‌ایم اما پای عمل می‌لنگد. نگاهی به تاریخ ۱۰ سال گذشته تخصیص اعتبارات عمرانی حداقل در استان نشان می‌دهد؛ اگر اعتبار مصوب کنند خوب تخصیص نمی دهند. دقیقا الان فصل بودجه ریزی است و اگر کاری نکنیم همین وعده ها و رفتارها تکرار خواهد شد. نمونه بارزش همین پاویون فرودگاه بیرجند که سال هاست معطل مانده و هر چند وقتی یک وعده می شنویم و الان با پیگیری استاندار جدید تازه جان گرفته است . از مدیران هم خواهش می کنم کمی بیشتر پیگیر مسائل باشید . به صرف اینکه یک وعده داده شده است این وعده تبدیل به پول نمی شود و باید برای دریافت بودجه جنگید و گویا در استان ما جا افتاده است کسب بودجه فقط با ارسال نامه درخواست محقق می شود و به هیچ پیگیری بعدی نیاز ندارد لطفا لطفا لطفا کمی بیشتر به فکر جذب اعتبارات و تخصیص آن باشید
بهروزی فر – “آب، زیر پوستش افتاده”، یک اصطلاح پرکاربرد است که معمولاً زمانی استفاده
