بهروزی فر – روز سه شنبه، معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور در سی و دومین جلسه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی کشور از اختصاص 30 همت اوراق مالی اسلامی برای توسعه حمل و نقل عمومی و مناسب سازی پایانه ها و ایستگاه ها توسط شهرداری ها خبر داد. براساس اطلاعاتی که در خبر مربوط به این صحبت ها آمده؛ ظاهراً این کمک دولتی هر ساله برای مناسب سازی در نظر گرفته می شود که نیمی از آن به تضمین دولت و نیمی دیگر توسط نهادهای عمومی از جمله شهرداری ها تأمین می گردد، تا به حال 9 کلان شهر کشور از این طرح بهره برداری کرده اند و برای امسال هم طبق برنامه ریزی ها شهرهای بالای 200 هزار نفر نیز تحت پوشش قرار خواهند گرفت.اختصاص 30 همت اوراق مالی اسلامی ، عملاً فرصت متنمی برای شهرداری هاست که با استفاده از آن، بخش عمده ای از نیازهای خود در راستای مناسب سازی را مرتفع نمایند، اما این خبر دو نکته مهم در دل خود نهفته دارد، یکی اینکه میزان سهم بری از این اعتبار قابل توجه 30 هزار میلیارد تومانی به اندازه تلاش شهرداری ها بستگی دارد، هر که تیغش برنده تر، دستش پرتر!! نکته دوم اما تأکیدی است که به عنوان کلان شهرها و شهرهای بالای 200 هزار نفر جمعیت شده، بر اساس این قاعده، در استانی همچون خراسان جنوبی، تنها شهرداری بیرجند است که می تواند از این اعتبار بهره برداری کند و دیگر شهرداری های استان به هیچ انگاشته شده اند. تکلیف شهرداری بیرجند که کاملاً روشن است، قطع به یقین هم مطالبه عمومی از شهرداری این است که جد و جهدی وافر در جذب این اعتبار داشته باشد و چند ماه دیگر طی گزارشی جامع به اطلاع عموم مردم برساند که چقدر توانسته از این فرصت بهره برداری کند؟ و اعتباری که در این راستا جذب نموده را در چه بخش هایی از شهر هزینه کرده است و این اقدام به چه میزان در بهسازی معابر شهر مؤثر بوده و چه تحولاتی ایجاد کرده است؟بر بقیه شهرداری ها هم قطعاً فرض است که باستناد تأکید استاندار بر چانه زنی ها و تلاش مدیران در جذب اعتبارات ویژه برای استان و تأثیر این اقدام در ارزیابی ها، پاشنه کفش ها را بالا کشیده و با پیگیری این موضوع که چرا در این قاعده گنجانده نشده اند؟ حق خود را بستانند.ا اگر چه شهرهای بزرگ یا همان کلان شهرها به علت وسعت و پراکندگی و جمعیت و هزار دلیل واضح و روشن دیگر، باید در توزیع اعتبارات ویژه دیده شوند اما این موارد را هم نباید نادیده گرفت که؛ کلان شهرها به همان اندازه که بزرگند، درآمد هم دارند و بخش زیادی از آنها دست شان در جیب خودشان است و نیازی هم به اعتبارات ناچیز دولتی ندارند و برعکس، شهرداری های کوچک که اغلب تازه تأسیس و نوپا هستند و از قضا جمعیت ساکن قابل توجهی هم ندارند، بالطبع از درآمدهای آن چنانه محروند و مهمترین پشتوانه آنها در رتق و فتق امورات شان، همین اعتبارات اندک دولتی است که در خیلی از امورات شان گشایش ایجاد می کند.اینکه همیشه بخشنامه ها و دستورالعمل ها از بالا صادر شوند و ما مکلف به اجرای آنها باشیم، قاعده درستی نیست بلکه لازم است ایردها و اشکال های وارده بر این قوانین را متذکر شویم و اصلاح آن ها را در راستای انتفاع خودمان به جد پیگیری نماییم. دیده شدن اعتبارات و تسهیلات ویژه برای گره گشایی از مشکلات شهری، یک اقدام بسیار ارزنده است و نشان دهنده اهتمام دولت در افزایش رفاه عمومی و البته رضایتمندی مردم می باشد، اما مساوات در روند توزیع این منابع مالی، انتظار به حقی است که باید مورد توجه قرار گیرد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)

یعقوبی – با تدبیر استاندار نمود پررنگ جهانی شدن اصفهک در نمایشگاه گردشگری رقم خورد