هرم پور – استان خراسان جنوبی، استانی چند بُعدیست. از آن جهت که پیشینه و تاریخ بسیار پرباری دارد، یک استان با قابلیت های بی نظیر فرهنگیست. از آن جهت که نیروی انسانی خلاق و مستعد و کوشایی دارد، یک استان خارق العاده و بسیار با ظرفیت در حوزه نیروی انسانی و مباحث علمی است. از آنجائیکه دارای قابلیت های بسیار عالی در حوزه های کشاورزی ومعدنی و گردشگری است، استانی بدیع و نشان دار در اقتصاد و صنعت است. از آن جهت که مردمش، صبور و نجیب و دارای عُلقه های مذهبی هستند، یک استان کاملاً ارزش محور است و از آنجائیکه یک استان مرزی با دهها کیلومتر مرز مشترک با یک کشور پرتلاطم مثل افغانستان است، یک استان با حوزه استراتژیک امنیتی و اجتماعی خاص است. شک نکنید استانی با این قابلیت ها هیچگاه به درستی مدیریت نخواهد شد مگر آن که در این استان، یک مدیریت چند صدایی حاکم باشد.چند صدایی با تشتت در مدیریت، زمین تا آسمان فرق دارد. چند صدایی یعنی خارج شدن از حیطه ی انحصار در تصمیم ها و توجه به مشورت های دلسوزانه. چند صدایی یعنی جمع کردن همه ی فکر ها و اندیشه های معتقد به توسعه استان، حول محور تعهد. چند صدایی یعنی استفاده از همه ی نیروهای دارای صاحب فکر، میدان دادن به همه ی علاقه مندان به استان، پر و بال دادن به ذهن و تفکر همه ی اصحاب نظر و رأی، و احترام گذاشتن به حق همه ی مردم، همه ی کارشناسان و همه ی افرادی که دلی در گرو استان دارند و سری به اندیشه فردای آبادش. ما خیلی دوست داریم چنین اتفاقی در استان بیفتد. همه ی آنهایی که سالهاست به امید اینکه خراسان جنوبی از خلسه ی ناخوش احوالی توسعه ای به درآید، چشم به فردایی بهتر دارند و هم چنین آرزو و تمنایی در سر دارند. اما چرا این روزها فضای استان در حال دور شدن از این چند صدایی ضروری برای توسعه و پیشرفت خراسان جنوبی است؟ چرا دست هایی به هر دلیل اجازه ی به میدان آمدن(نه میدان داری) فکرها و اندیشه های دلسوز و کارآمد برای توسعه استان را ندارند؟ چرا در برخی از حوزه های مرتبط با توسعه خراسان جنوبی، علیرغم اینکه کفگیر فکرها و اندیشه ها به ته دیگ خورده، اما نگاه محور مدیریتی استان، نگاه خارج شدن از انحصار مدیریتی و توجه به صداهای جدید، صداهای برتر، صداهای دارای رأی و نظر و الگو، و صداهای دارای قدرت پیشبرد و پیشرفت در مسیر توسعه استان نیست؟ چرا علیرغم اینکه مجموعه دلسوز استان به این فهم و درک رسیده که لاجرم و به صورت یک الزام طبیعی باید بپذیرد هر دولت محترمی و هر مجموعه ای که به نیابت از این دولت در رأس امور قرار می گیرد، راهبرِ سیاست های خاص همین دولت و دنباله رو منویات همین دولت و لذا خاطرخواه افراد نزدیک به مواضع سیاسی همین دولت است، اما متأسفانه فقدان تصمیم های درست، تششت در تصمیم ها، عجله در تصمیم ها و پشیمانی و تلاش های بیهوده و هزینه بَر برای اصلاح تصمیم ها، همچنان در اجزای مدیریتی استان مشهود و قابل لمس است؟ چرا هرگاه از ضرورت توجه به چندصدایی در مدیریت استان صحبت می شود، برخی مدام در قرارگاه تلاش های تخریبی برای سیاسی کردن این ضرورت مهم و حیات بخش قرار می گیرند و از پشت مسلسل انواع توهین و تهمت و توهم، به دلسوزان واقعی توسعه استان، تیرهای سمی شلیک می کنند؟ چرا برخی از حلقه های شوم و ضد توسعه در استان، از این چندصدایی در استان در هراسند و منافعشان را در خطر می بینند؟ خطر هتک حرمت دلسوزان و سرپوش گذاشتن بر صداهایی که الگوهایی از این چندصدایی متعهد به انقلاب و استان هستند، چقدر باید استان را به لبه پرتگاه سقوط مدیریتی نزدیک کند تا افرادی که درخوابند، بیدار شوند و عناصری که باید تصمیم بگیرند، تلاشی را صورت دهند؟ این شرایط به نفع چه کسانی و به ضرر چه کسانی است؟ این راهبرد آیا آخر و عاقبتی خواهد داشت؟ من باز هم تأکید می کنم شرایط استان، شرایط خوبی نیست. همگی در این روزها دهها مصداق عینی در باره ی این ادعای خودمان داریم. کلید رمز رهایی از بخش مهمی از این مشکلات، میدان دادن به مدیریت معتقد به چندصدایی در استان است. خراسان جنوبی، برای نجات از شرایط امروز و پرهیز از افتادن در شرایط بغرنج فردا، نیازمند تصمیم های جسارت مدارانه و جرأت محور بیشتری است. جز این، خسران و زیان برای استان به دنبال خواهد داشت و زمانی خواهد رسید که برای اصلاح امور، نه فرصتی، نه دلی، نه دلسوزی و نه علاقه مندی باقی مانده باشد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m  اعلام یا ارسال بفرمایید)