سلام متنی نوشتید با عنوان “ چرا خراسان جنوبی همیشه درجا میزند؟” بر خود لازم میداند تا در نقد و تکمیل آن به ایجاز، سطوری بنگارد. با توجه به اینکه در مطلب مذکور هیچگونه اشاره ای به تحقیق خاصی، داده های آماری و اطلاعاتی مستند نشده بود، حسب احتمال ادعای نگارنده محترم آن سطور فارغ از آنکه درست یا نادرست باشد، حاکی از برداشت های شخصی و استنباط درونی نگارنده از عملکرد مدیران بومی نهادها و ارگان های مختلف بوده است؛ حال آنکه این استنتاج خود می تواند محصول عوامل متعدد شخصیتی و اجتماعی باشد که منبعث از دلایل مختلف است. با این وجود در این سیاهه سعی بر آن نیست که به نقد آن متن بپردازد چرا که موضوعات متعددی در آن طرح شده بود که هر کدام به تنهایی نیازمند تحقیقات علمی ای میباشد که می بایست توسط محققین علوم مرتبط و مراکز علمی طرح و انجام شوند. فارغ از موافقت یا مخالفت با هدف اصلی متن مذکور بلکه با طرح سوال های ذیل می توان افق های دیری را پیش روی خود دید : ۱ – “چرا با آمدن و رفتن های مدیران مختلف بومی/غیر بومی به/از سازمان ها و ارگان های اداری/غیراداری استان، تغییر چندانی را در وضعیت آن سازمان ها و نهادها وضعیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و … جامعه سطح استان شاهد نیستیم؟” . 2 – “آیا عملکرد مدیران غیربومی در سالیان گذشته بهتر از مدیران بومی بوده است؟ دلایل موفقیت/ عدم موفقیت آنان چه بوده است؟” 3 – “ ابتلای استان به خیل مدیران منفعل وناکارآمد در دیگر استان ها شیوع ندارد؟ “محققین و صاحبنظران متعددی در دلایل و چرآیی ناکارآمدی سازمان های دولتی و غیر دولتی در ایران کتاب ها و مقالات نوشته اند که نقل مباحث توسعه و پیشرفت ایران عزیز است؛ نگارنده این سطور بر این باور است که برخی از مدیران بومی استان از نخبگان کشور هستند که در این دیار بالیده اند، درکلان شهرها زیسته اند و آموخته اند و فعالیت ها داشته اند و موفقیت ها کسب نموده اند، و با اهداف و برنامه به سرزمین مادری برگشته اند، لیکن در جغرافیای استان چنان که می توانند و می دانند موفق نیستند نتایج دلخواهی کسب نمی کنند. به نظر نگارنده پاسخ هایی که هر خواننده برای سوال های فوق می یابد، می تواند پاسخی باشد برای ناکارآمد دانستن آن گروه از مدیرانی که می خواهند و می دانند ولی نمی شود و در انتها، چه خوش میخواندیم : دست در دست یکدگر دهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد