بهروزی فر – دو روز قبل، خبری از حضور مدیرکل اموال و املاک استان در شورای شهر منتشر شد که از یک عزم جدی حکایت داشت. آقای مدیرکل در این نشست شبانه، از چند اتفاق مهم گفته بود که هر کدامش برای اقشار و گروه های مختلف جامعه، مسرت بخش بوده و از تغییر رویه های مدیریتی گذشته بنیاد مستضعفان گواهی می داد. تعطیلی همه مزایده ها (همان موضوع مهمی که خواسته چندین ساله مردم استان بود و ما در یکی از نشست های روزنامه و از مدیر سابق این مجموعه، قولش را گرفته بودیم)،شروع سرمایه گذاری بنیاد در استان(همان مطالبه همیشگی که بر هزینه‌ کرد درآمدهای حاصل از فروش اموال و املاک در استان تأکید داشت)، واگذاری اراضی روستای موسویه به مردم به صورت کاملاً رایگان(بعد از آن همه درخواست ها و گلایه های اهالی)، احداث یک باب مجتمع درمانی با سرمایه گذاری صددرصدی بنیاد(انتظار به حق مردم در قبال سودهای آن چنانه ای که این مجموعه از فروش اموال و املاک استان حاصل می کند) و… از جمله اتفاقی است که در آن جلسه تشریح شده و بر این اساس، گویا بنیاد کار اجرای حدود هشت پروژه سرمایه گذاری را در استان شروع کرده، این پروژه ها از محل زمین های فروخته شده و انتقال آن به استان یا به شکل مشارکتی در زمین های بنیاد تأمین اعتبار می شوند و اگر فردی برای سرمایه گذاری خود در خراسان جنوبی خواستار یکی از زمین های بنیاد در استان های دیگر باشد، شرایط انجام این مهم را هم مهیا کرده اند. احداث یک مرکز تجاری، رفاهی و تفریحی بزرگ در بیرجند با همکاری شهرداری هم از دیگر برنامه‌های بنیاد است که در این جلسه درموردش صحبت شده است. اعضای شورا هم با یادآوری اتفاقات گذشته، این برنامه‌ها را به نفع شهر و استان دانسته و بر مؤثر بودن شان مهر تأیید زده اند تا آن جا که دکتر بهترین، دیدارهای مکرر ۲۰ روز گذشته خود با مسئولان بنیاد را علنی و اظهار امیدواری کرده طرح های بنیاد  در حوزه سرمایه گذاری بتواند مشکلات استان را حل کند. تا اینجای کار که به ظاهر همه چیز به نفع شهر است و این تغییر دیدگاه ها قطعاً می تواند انتفاع عمومی را به همراه داشته باشد، اما تجربه های گذشته، اجازه نمی دهد که با طیب خاطر، حرف ها را بشنویم، خبرها را بخوانیم و به آینده ای بی دغدغه امیدوار باشیم. وجود برخی پروژه های تجاری که در گلوی شهر گیر کرده و راه پس رفتن و پیش آمدنش ناهموار است، نمونه ای از اتفاقاتی می باشد که با ورود یک حوزه اجرایی کلید خورده و در یکی از مرکزی ترین خیابان های شهر، خاری در چشم مردم، سرمایه گذاران پروژه، مدیران و… شده است. این پروژه ها به خوبی نشان می دهد که اصل مهم در اجرای پروژه ها، آینده پژوهی، آینده نگری و توجه به چشم انداز  و دورنمای معابر شهری در همه ابعاد و زوایاست. موضوع بعدی، فعالیت بیش از اندازه هایپرمارکت ها و فروشگاه های زنجیره ای عدیده ای است که با اسامی و نام های مختلف در همه معابر شهر به چشم می خورند و همان طور که در سرمقاله های گذشته اشاره شد، با وجود کمک به زیبایی معابر و پیشرفته نشان دادن شهر، معضلات ترافیکی را رقم زده و اقتصاد و معیشت خیلی از اصناف و کاسبان جزء را نشانه گرفته اند . با این تفاسیر، چنانچه هدف از ایجاد یک مرکز تجاری، خدماتی این است که این راه رفته تجربه شده تکرار شود، تصمیم از بیخ و بُن غلط است. مرور مصوبات شورای شهر بیرجند در ادوار قبلی، تصمیمی مشابه را نشان می دهد. شورای شهر بیرجند بارها و بارها درخصوص احداث یک سیتی سنتر برنامه ریزی کرده و در سنوات گذشته که هایپرمارکت ها به این شکل قارچ گونه سبز نشده بودند، باری به هر جهت نتوانستند این مصوبه مؤکدِ مکررِ با سرمایه گذار راغبِ بخش خصوصی را اجرایی نمایند و کار، عملاً در نطفه خفه شده بود، و حالا در سال ۱۴۰۰ و با شرایط موجود شهر، دوباره نمونه مشابهی روی میز  اعضای شورا- و این بار در دور ششم! – به بحث و مذاکره گذاشته می شود، در حالی که پر واضح است که اگر حتی تنها انتفاع دو مجموعه بنیاد و شهرداری مورد نظر است و موضوع کمک به توسعه شهر و رفاه مردم در جایگاه بعدی قرار دارد، باز هم این تصمیم نیاز به چکش کاری و تدبیر بیشتر دارد. به نظر می رسد در شرایط فعلی و در حالی که خیابان های اصلی شهر با معضلات عدیده ترافیکی مواجهند و ظرفیت پذیرش خودروی بیشتری را ندارند ، بهترین راهکار برای تحقق این طرح آن است که این مجتمع تجاری، رفاهی و تفریحی در جایی مثل بنددره احداث شود. سهم الارث بنیاد از اراضی آن تفرجگاه، هزینه های تأمین زمین را کاهش می دهد، زیرساخت های لازم به همت دستگاه های اجرایی در بند دره فراهم شده، تصمیم استان برای جلب و جذب سرمایه گذار بخش خصوصی و استفاده درست از این زیرساخت ها در راستای رفاه عمومی محقق می گردد، مردم هم که مدتهاست احساس می کنند کار تغییر و تحولات بند دره معطل مانده با یک دگرگونی دوباره مواجه خواهند شد و… بنددره، ظرفیت لازم برای احداث هرگونه مجتمع خدمانی، رفاهی، تفریحی و اقتصادی را دارد. شهرداری هم که در دوره های مختلف این قول را به مردم داده که از بنددره، یک مجموعه رفاهی تفریحی جامع و کامل خواهد ساخت، حالا انگار فرصت تحقق وعده های معطل مانده است، فقط کافی است شورا و شهرداری در این تصمیم جدید، همه ابعاد کار را به خوبی رصد و پایش نماید. شهر بیرجند تا رسیدن به ایده آل ها، فاصله زیادی دارد، فقط اندکی دلسوزی به دور از حب و بغض و خط و نشان کشیدن را می طلبد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)