چند سالی است که با آغاز دهه‌ پرشکوه محرم، بار دیگر بحث پیرامون نحوه برگزاری مراسمات عزاداری در بیرجند بین مردم و حتی در فضای مجازی و محافل شهر، داغ می‌شود. بسیاری از همشهریان، به‌خصوص نسل جوان‌تر، از ناهماهنگی هیئت‌ها و نبود یکپارچگی در برگزاری برنامه‌های سوگواری انتقاد می‌کنند و با مقایسه با برخی شهرهای دیگر، آرزو دارند بیرجند هم بتواند مراسمی یکپارچه‌تر، منظم‌تر و از نظر اجرایی موفق‌تر داشته باشد. این دغدغه‌ و مطالبه، فقط مختص به یک یا دو نفر نیست؛ واقعیت این است که بسیاری از مردم نسبت به تعدد مراسم و بعضاً زمان‌بندی نامناسب یا پراکندگی هیئت‌ها گلایه دارند. من نیز به عنوان یک شهروند، هم این انتقادات را می‌شنوم و هم می‌دانم که ریشه در عشق به امام حسین(ع) و علاقه به برگزاری هرچه باشکوه‌تر این ایام دارد. اما باید قبول کنیم که تغییر فرهنگ، همیشه به زمان نیاز دارد. قرار نیست با یک مصوبه شورا، یا یک‌بار مطالبه جمعی، همه افق‌ها یکدست و هم‌راستا شوند. کافی‌ست به تجربه‌ی مشابهی در شهرمان نگاه کنیم: یادمان هست که چند سال پیش، مسئله پذیرایی مفصل و سنگین در مراسم ختم، یکی از معضلات جدی بود و هزینه‌های بسیاری برای خانواده‌ها می‌تراشید. آن زمان هم خیلی‌ها با انتقادات تند مخالفت می‌کردند ولی بالاخره با صحبت، گفت‌وگو و مطالبه آرام و مستمر، امروز کم‌کم در اکثر مساجد پذیرایی مختصر رایج شده و همان سنت زیبا به شکلی همه‌پسندتر درآمده است. در موضوع مراسم‌های محرم نیز نباید انتظار معجزه یا تغییر یک‌شبه داشته باشیم. مطالبه‌ صحیح و اصولی، حتماً اثرگذار است، اما به شرطی که با احترام، منطق و صبر دنبال شود. شاید امسال فضا مانند سال گذشته باشد، اما اگر مطالبه‌ها و پیشنهادها مداوم و آرام باشند، در سال‌های آینده شاهد نتایج چشمگیرتری باشیم. تغییر فرهنگ با تحمیل و عصبانیت رخ نمی‌دهد؛ مهربانی، حوصله و همدلی، ابزار مؤثرتری هستند. اجازه بدهیم که جمع مردم و متولیان هیئت‌ها، با گفتگو و تدریج، راه بهینه را پیدا کنند و هر سال یک گام به سمت یکپارچگی و نظم بیشتر پیش برویم. این مسیر، قطعاً مقصدی روشن خواهد داشت.