هرم پور – هر استاندار، هر مسئول و هر تیم مدیریتی که بر سر کار می آید، جدای از علایق و گرایش های سیاسی، مجموعه ای از اولویت ها را برای توسعه همه جانبه یک منطقه در نظر می گیرد و فارغ از جناح بندی های مسخره و مضحکی که این سالها در کشور و در تقابل جدی با منافع مردم ایجاد شده است، آنها را دنبال می کند. گاهی این حرکت ها، واقعاً دلسوزانه هستند، گاهی از سر یک تدبیر مدیریتی و بر مبنای نیازهای واقعی یک منطقه هستند و گاهی هم متأسفانه تبلیغاتی هستند، اما هر چه هستند، خوب و مهم به شمار می روند. یکی از فوبی ها ( یا همان ترس های دنباله دار مرضی) در ما رسانه ای ها ، ترس از بر زمین ماندن فکرها، اندیشه ها، ایده ها و اولویت هایی است که توسط یک فرد، یک تیم یا یک مجموعه مدیریتی در استان دنبال می شده و پس از هر تغییر کلی یا جزئی در عرصه مدیریت سیاسی کشور، بر زمین مانده اند یا بر زمین خواهند ماند. مثال ها در استان خراسان جنوبی بی شمارند. من به دو سه تا از مهم ترین آنها اشاره می کنم. مثلاً در زمان مدیریت آقای معتمدیان (استاندر اسبق)، یکی از کارهای بسیار ضروری و مهم، سرکشی و حضور ایشان در محلات شهر بیرجند بود. شهر بیرجند، به عنوان پایتخت مسندنشینان عزیز ما و به عنوان مرکز استان، مشکلات، مسائل، معضلات و مجموعه ای از نارسایی های واقعاً بزرگ در حوزه های عمرانی، اقتصادی، شهرسازی، اجتماعی و فرهنگی دارد و معطوف شدن استانداران و مدیران استان در سالهای اخیر روی مشکلات استانی و غافل شدن آنها از این مشکلات، شهر بیرجند را به بمب ساعتی آسیب های اجتماعی و به یک شهر به شدت عبوس و رنجور از عدم تعادل ها در شهرسازی، تبدیل کرده است. در لفافه ی حضور ایشان در محلات، بحث های مهمی مطرح و بخشی از مشکلات جلو چشم استاندار می آمد و حداقل اگر برای حلش اقدام سریعی انجام نمی شد اما در جلسات، شناخت مناسبی داشت و از حق شهر به درستی و با تجربه ی عینی دفاع می کرد. یا یکی از مهم ترین موضوعاتی که در سالهای اخیر از سوی ایشان دنبال می شد، ماجرای راه آهن و کنسرسیوم تشکیل شده برای آن و همچنین بحث انتقال آب از دریای عمان، بحث ایجاد چند هزار پنل خورشیدی، بحث ایجاد سه هزار شغل در حوزه صنایع دستی و یا مباحث مربوط به جهش تولید بود که متأسفانه من در ماهها و هفته های اخیر، کمتر چیزی درباره ی آنها در رسانه ها دیده یا شنیده ام. در زمان آقای ملانوری نیز یکی از مهم ترین مباحث، ماجرای ستاد توسعه خاوران و تدوین سندی توسعه استان بود که هرچند نقدهای بسیاری بر آن نوشتم و هشدارهای زیادی در خصوص برخی از اطرافیان مغرض ایشان در رابطه با به انحراف کشاندن جلسات ستاد ارائه کردم، اما در مجموعه در حوزه جذب سرمایه گذاری ها، اقدامی بسیار خوب به شمار می رفت. از این هم من در ماهها یا هفته های اخیر کمتر می شنوم یا می بینم. یکی از مهم ترین وظایف استاندار، توجه به توسعه همه جانبه ی استان است. ابزارها، اهرم ها، و دست آویزهای رسمی و غیر رسمی فراوانی در اختیار استانداران است که به ویژه در نگاه بسیار خوبی که دولت مردمی و انقلابی جناب آقای رئیسی به استانها دارد، می تواند اثرگذار، راهگشا و تکمیل کننده چرخه و زنجیره ی دلسوزی ها، فعالیت ها و تلاش های سابق و اسبق باشد. ما نباید همه چیز را با عینک سیاسی که به چشم هایمان زده ایم ببینیم، ما نباید کارهای خوب انجام شده را به محاق ببریم و صرفاً به دلیل اینکه این کارها در زمان دولت قبل و توسط مدیران آن دولت انجام شده اند، خیلی هنرمندانه و ظریف، تلاش کنیم به فراموشی سپرده شوند. ما بیش از آنکه به دولت ها و به علایق و سلایق سیاسی خودمان مدیون باشیم، به مردم، به محرومان، به مستضعفین، به درد کشیدگان در مرزهای استان، به رنج دیدگان از غبار محرومیت های چند ده ساله در این استان مدیون هستیم. نمی دانم عزمی برای عمل به این دینی که بر گردن هست، وجود دارد یا نه. این را زمان نشان می دهد و ما به عنوان داوران زمان، هر از چندگاهی، یادآوری خواهیم کرد. اما انصاف، عدالت محوری، تعادل و تعامل در حرکت ها و پرهیز از یکسونگری های سراسر ضرر برای استان، یک اولویت مهم و اساسی به شمار می رود.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)