هرم پور – خراسان جنوبی، مجموعه ای از همه ی عناصر، افراد، جریان ها، فکرها و اندیشه هایی است که در آن حضور دارند، نفس می کشند، زندگی می کنند، دلسوزی و دغدغه مندی دارند و لذا حق اظهار نظر، حق بیان، حق ارائه اندیشه ها و تفکراتشان را دارند. تغییرات فضای سیاسی عموماً باعث به هم خوردن توازن در ماجرای اولویت گرفتن فکرها و اندیشه ها و اظهار نظرها می شود ؛ به این معنا که گردانندگان رأس در یک استان و شهرستان، بعد از تغییرات سیاسی، به بعضی از اندیشه ها یا فکرها و صاحبان آنها توجه بیشتری می کنند و بهای بیشتری می دهند و برای سایرین، به رغم همه شایستگی ها، نه ارزشی قائلند و نه توجه آنچنانی مبذول می دارند. چنین رویکردی را اگر محترمانه نشانه ای از حماقت ندانیم، قطعاً رویکردی سیاسی و انحصارگرایانه است که در میان مدت باعث ایجاد خلل در پیشرفت کارها و در بلند مدت باعث ریزش های بزرگ از صف افراد دغدغه مند و دلسوز می شود. یکی از مهم ترین این خطرها را من در استان خراسان جنوبی احساس می کنم و تعدد پیام ها و دغدغه ها و گلایه مندی ها و درخواست هایی که طی هفته های اخیر از مجاری گوناگون مردمی به من رسیده، کاملاً مؤید این مطلب است که علیرغم عدم رضایت قلبی استاندار محترم اما متأسفانه برخی از اطرفیان ایشان در حال تنیدن تارهایی هستند تا حلقه هایی را برای فیلتر کردن اظهار نظرها، اندیشه ها و برخی از دغدغه ها، ایجاد و در فضایی انحصاری، به زعم خود مثلاً به مدیریت استان کمک و به مردم خدمت کنند. بخش مهمی از این ماجرا در لفافه ی سفرهای شهرستانی ایشان و بخشی را نیز در حوزه مرکز استان شاهد بودم و معتقدم تفوق چنین رویه ای بر اصل ماجرای مدیریت استان، به ضرر مردم، به ضرر توسعه همه جانبه استان و به ضرر شخصیت و شایستگی ها و قابلیت های مدیریت عالی اجرایی استان تمام خواهد شد. لذا لازم می دانم با شناختی که از جامعه شناسی مردم و مدیران استان دارم و با تجربه ای که از حضور هفت استاندار قبلی و تیم های مشورتی و مدیریتی ایشان وجود دارد چند نکته مهم را به صورت بسیار خلاصه تقدیم حضور نمایم: ۱ – بدانیم و باور کنیم که استان متعلق به همه ی فکرها و اندیشه هاست. ۲ – بپذیریم که خراسان جنوبی متعلق به همه ی مردم آن است و مردم باید این را نه در شعارها بلکه در عمل ببینند.۳ – همه ی مردم ، همه مدیران، همه ی نمایندگان با هر گرایش فکری و سیاسی در بنای رفیع این استان نقش داشته و خواهند داشت. ۴ – بی توجهی به هشدارها و گرفتار شدن در مجرای کانالیزه شده ی اخبار، اطلاعات، و گزارش ها، فاجعه ی بزرگ ضعف مدیریت و بی آبرویی عظیم عدم توانمندی در مدیریت استان را جلو چشم مردم استان و نخبگان خواهد آورد. به نظر می رسد این هشدارها خیلی زودتر از آنچه خود ما تصور می کردیم در حال به وقوع پیوستن هستند. ۵ – امید مردم را، انگیزه ی افراد دغدغه مند و دلسوز را و آرزوهای به حقیقت نزدیک شده ی مردم شهرستانها را نباید با غفلت های عمدی یا سهوی از بعضی مسائل مهم استانی به مقتل فراموشی سپرد و یکی یکی ذبح کرد. ۶ – یک اداره، یک ساختمان مسکونی یا یک مجتمع تجاری را شاید با تهدید و ارعاب بتوان اداره کرد، اما یک شهرستان و مهم تر از آن، یک استان را با تهدید، ارعاب و ترساندن فرد از گذشته و حال و آینده اش و به همه چیز رنگ امنیتی دادن نمی توان اداره کرد. متأسفانه یا خوشبختانه، در استان ها و شهرهای نه چندان بزرگ، حرف و سخن برای افشاگری در باره ی فرد فرد افراد، به وفور وجود دارد، مصلحت و پرهیز را به حساب ندانستن و نتوانستن نگذاریم. ۷ – شعار و وعده به آینده و قول های سر خرمن دادن، بی اندازه نخ نما شده. این روزها مردم به «شدن ها» بیشتر از «باید ها» نظاره دارند. ۸ – حفره ی بی برنامگی برای استان را با سیاسی بازی و حرف های زیبا نمی توان پر کرد. صداقت به ویژه در استانی که رویکرد اصلی مردمش یکرنگی است، بیشتر از هر چیز جواب می دهد. ۹ – اختلاف های ریز و درشت در هر بدنه ای از مدیریت ، حاصل فقدان اطلاع است. عدم اطلاع، عدم اشرافیت و تسلط به دنبال دارد و عدم تسلط، افتضاح مدیریتی به بار می آورد. ۱۰ – استان متعلق به همه ی مردم آن است. سهم مردم را از استان، محترمانه برای سایرین و به نفع اولویت های حقیر دیگر خرج نکنیم. باور کنیم که همه کنار هم، در فضایی باز و سرشار از آرامش، بهتر از همه وقت می توانیم برای توسعه خراسان جنوبی کار کنیم و قدم برداریم.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)