هرم پور- یکی از مهم ترین مؤلفه ها در مطالبه گری، «اخلاق»، «تقوا» و «رعایت حق» در مطالبه گری است. یکی از دلایلی که نه تنها در خراسان جنوبی بلکه در بسیاری از جاهای دیگر، بعضی وقت ها، مطالبه ها و مطالبه گری ها به نتیجه  نمی رسند، همین است. یعنی «اخلاق»، «تقوا» و «حق» در آنها رعایت نمی شود. مثال مشهود این روزها، ماجرای استاندار است. دولت سیزدهم و سکاندار وزارت تغییر و تحول استاندارها یعنی وزارت کشور، هنوز هیچ کجا اعلام نکرده یا حداقل من ندیده و نشنیده ام که تصمیم قطعی و بلافصل برای تغییر همه ی استاندارها دارد.استاندار خراسان جنوبی هنوز جلسات خود را به صورت منظم و دقیق برگزار می کند، علیرغم اینکه منصوب و منتسب به دولت قبل است اما دلسوزانه و اخلاق مدارانه، پیگیر مسائل و مباحث مهم استان در دولت جدید است. نه مسئولین دولتی و نه سرشاخه های اصلی جریان های سیاسی استان به گزینه نهایی در خصوص استاندار جدید نرسیده اند ،و در همین حال، روزی نیست که از خواب بلند شویم و یک لیست جدید، یک خبر کذب جدید، یک گمانه ی خود ساخته جدید، یک حدس هدفمند جدید و یک شایعه ی جدید در خصوص تغییر استاندار در فضای مجازی نبینیم ! انگار هرکس این روزها احساس ویژه ای به او دست می دهد، فوری دست به کار می شود و متنی را قلمی می کند و چند امضا از در و همسایه زیرش جمع می کند و به عنوان گزینه استانداری خراسان جنوبی، مطرح می کند. چنین درد غریبی را در موضوع انتخاب شهردار، در موضوع تغییر فرمانداران، در موضوع جابجایی معاونین استاندار، در موضوع تغییر مدیران کل استان و در دهها موضوع دیگر شاهد هستیم. چند ساعت قبل به یکی از همین دوستان بزرگوار تذکر دادم که اینطور با آرامش و سرنوشت و آینده استان و ادب و استقلال و آزادگی مردمش بازی نکنید. و در کمال تعجب، ایشان پاسخ دادند که «این ماجرا، نوعی مطالبه گری رسانه ای از مسئولین است. جلویش را نباید بگیریم!» حوصله ی یکی بدوهای مرسوم رسانه ای مدتهاست از تن و جانم رفته و رمق باقی مانده ام را ترجیح می دهم صرف مسائل مهم تری کنم. لذا تصمیم گرفتم اینجا که ساحتش مقدس تر و مخاطبش، بسیار فهیم و منطقی تر است، بنویسم که؛ برادران و خواهران عزیزم! متاسفانه در بعضی از آنچه به زَعم شما، مطالبه گری نام دارد، نه اخلاق رعایت می شود، نه تقوا و نه  حق!  به مسلخ بردن آبروی یک مؤمن، به زیرکشیدن شأن یک انسان، به منجلاب آلوده کردن حیثیت یک مدیر، به هزاران اَنگ آویختن اسم و نام یک فرد، فقط و فقط به بهانه ی اینکه او مدیر دولت آقای روحانی بوده و یا مدیر دولت  آقای رئیسی است، اخلاق و تقوا و حق است؟ من نمی دانم و نمی فهمم که بعضی از دوستان به اصطلاح اصلاح طلب یا به اصطلاح اصولگرای استان ما، در پیشگاه کدام درس و مکتبی، اخلاق و تقوا و حق را آموخته اند و نان کدام تنورِ  بی نزاکتی و بی مبالاتی را خورده اند که اینچنین به بی اخلاقی و بی تقوایی و عدول از حق، دست یازیده اند و بر کرده ی نامیمون و بدشگون خویش، رقص و شعف و پایکوبی پیروزی هم می کنند؟ بخش مهمی از ماجرای نابلدی ما در مطالبه گری ها، ریشه در غرورها و غفلت ها و تنبلی های تاریخی ما در کلاس درس تجربه ها دارد و بخش دیگرش، ریشه در عدم حضور به موقع یا زمان نشناسی یا سکوت های نابجا یا عدم شفافیت های غیرمعمول  و یا انفعال های دور از انتظار در آنهایی که باید گلو و حنجره و هم داد و هم بیداد مردم باشند، دارد. بگذارید به صراحت بگویم که منظوم از «آنان»،  گاهی بعضی نمایندگان عزیز ما در مجلس، برخی نمایندگان محترم مردم در شورای شهر، بعضی نخبگان و برخی خواص و بعضی معتمدین هستند که به دلیل عدم ورودشان به خط مقدم مطالبه گری های مردم، در مطالبه گری ها بی نظمی به وجود می آید و در بی نظمی ها، هرج و مرج متولد می شود و در میانه ی این هرج و مرج ها، هرکسی خود را ملزم به سخنی می داند و  آنوقت، اخلاق و تقوا و حق، زیر پای لشکر سهمگین گزافه گویی ها و پُرگویی های بی ثمر، مدام لِه می شود. مراقب باشیم. خط مطالبه گری، صراط الله است که اگر به بی حرمتی و گمانه و بی اخلاقی و بی تقوایی و حق کشی آلوده شد، خنجری بر حنجرِ آرامش و آسایش استان خود ما خواهد شد. این روزها به هر طرفی در استان و شهر که نگاه کنید، دهها مصداق از آنچه گفتیم، بازخواهید شناخت.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)