تجربه عزاداری امسال در بیرجند مرا به توسعه استان هم امیدوار کرد. همیشه با خودم می گفتم ما اهالی خراسان جنوبی وقتی نمی توانیم در زیر علم امام حسین (ع) کنار هم عزاداری کنیم و هر هیئت ساز خودش را می زند چطور می توانیم روی مسائل توسعه استان کنار هم باشیم اما محرم امسال واقعا برایم خواستنی بود در کنار عزاداری های فاخر، همگرایی بین هیئت ها بسیار جالب بود. اینکه هیئت حسینی و هیئت ابوالفضلی به عنوان بزرگترین هیئت های شهر در کنار هم عزاداری می کردند به خیلی از ما می آموخت که درست است شاید محل زندگی و کوچه و خیابان خانه و یا هیئت محله مان با هم فرق می کند اما در بسیاری از مسائل نقاط مشترک و هدف واحد داریم و باید روی نقاط قوت متمرکز شویم. من آینده این حرکت که امسال شروع شد را خیلی خیلی خوب می بینیم و نه تنها بر شکوه عزاداری های ما خواهد افزود بلکه در حوزه فرهنگ عمومی مردم و ایجاد یک همگرایی با چاشنی اعتقادی برای مسائل اجتماعی و توسعه ای نیز تاثیر گذار خواهد بود.امسال آسیب واگرایی هایی که از سال های قبل در استان شروع شده بود و کسی در هیئت عزاداری به آن توجه نکرده بود هم به خوبی مشهود بود و کاملا می شد در تعداد زیاد هیئت ها و تعداد کم عزداران هر هیئت آن را دید و اگر جرقه این کارهای مشترک امسال نمی خورد سال های آینده باید منتظر آسیب های زیادی بودیم. امیدواریم متولیان امر کمی به سمت تجمیع هیئت و شکوه گذشته عزاداری ها هم بروند.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
