با سلام. روند جاده سازی در سربیشه و نهبندان اینجوریه که یکسال شن میریزن بعد زمستون میشه یک سیل میاد همه رو خراب میکنه دوباره سال بعد میگن بودجه و اعتبار نداریم دوباره سیل میاد همه رو خراب میکنه. سال بعدی که اعتبار میاد یک کیلومتر رو صاف میکنند غلتک میزنند باز می گویند اعتبار نداریم و دوباره روز از نو روزی از نو. چند نفر دیگر باید در این جاده جان بسپرند که سریعتر این جاده رو تکمیل کنید؟ چند دانش آموز دیگر باید به مدرسه نرسند؟ چند شوتی دیگر باید امنیت این جاده رو به خطر بندازند. انگار مسئولان عاشق عکس گرفتن و جلسه های بی سرانجام هستند وگرنه باید بعد از این همه سال این جاده به بهره برداری می رسید. هرسال خانواده هایی داریم داغدار عزیزانشون می شوند و جنازه هاشونو از لابلای آهنی‌پاره های خودروهای کاغذی بیرون کشیده میشند و برخی ها به خاطر این سوختکش ها جسدشان می سوزه و هر سال هم به تعداد این افراد افزوده میشه. روح دو دانش آموز عزیز که هفته پیش در مسیر این جاده بی کفایتی مسیولین بسوی حق شتافتند شاد باشه. کاش توی این جاده یک مسئول بالا کشته بشه شاید فکری بحال این مردم سربیشه و نهبندان بشه.