چند روز پیش با یکی از دوستان تهرانی که سربازی را در بیرجند گذرانده بود در فضای مجازی گپ می زدم و در بین صحبت هایم به او گفتم از دود و دم تهران خودت را جدا کن و بیا برای زندگی در بیرجند انتقالی بگیر تا چند سالی آرامش داشته باشی. بنده خدا حرفی زد که ماندم چه بگویم . می گوید کار من صنعت است و اتفاقا علاقه مندم بیایم یک کارگاه کوچک آنجا بزنم اما در کانال های خبری وقتی وضعیت شهرتان را مدتی بررسی می کردم هر روز یا یک تصادف شدید در جاده ها داشتید یا کلی مواد مخدر می گرفتند و یا هم از بی آبی حرف می زدند. به خاطر یک دود من بیایم خودم را به جایی که اینقدر درگیری با اشرار وجود دارد آب هم ندارد و جاده های مناسبی هم ندارد اسیر کنم؟ دیدم واقعا راست می گوید من و شمای بیرجندی شهرمان را برای بقیه چگونه تبلیغ کرده ایم . هر وقت هر جا نشسته ایم قر زده ایم که چه نداریم چه اتفاق بدی افتاد و چه شرایط بدی داریم و حق دارند از بیرون اینگونه به ما نگاه کنند . از مسئولین فرهنگی شهر میخواهم نسبت به این موضوعات حساس باشند به هر حال اگر قرار است کسی بیرجند را برای گردشگری ، اقامت یا سرمایه گذاری انتخاب کند حتما باید نسبت به این مسائل سوءتفاهماتش رفع شود . واقعا ما استان خطرناک و نا امنی هستیم ؟ واقعا حداقل آب برای صنعت وجود ندارد که هر کس در مورد بیرجند صحبت می کند فکر می کند ما روی رمل های کویر نشسته ایم و با قطره چکان آب می خوریم ؟چرا کسی نمی داند بیرجند فرودگاه به آن عظمت دارد و جاده هایش درست است که حادثه خیز است اما آنقدر هم بد نیست که ملت بترسند به استانمان سفر کنند . لطفا دقت کنیم خودمان را چگونه به بقیه مردم کشور معرفی می کنیم.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
