سلام به آوا. راستش دردنامه باید نوشت برای مصیبت همیشگی استان ما.فکر میکنم همه ما یکبار حداقل داغدار این جاده های کج دار و مریض استانمان شده ایم.همین است که امسال هم خبر از اول شدن در تصادفات جاده ای کشور مخابره شد.همه از بودجه و امکانات و اشتغال و … اول می شوند ، ما از مرگ و میر و بد و بدتر! زمانی از جاده مرگ می شنیدیم که لقب معروف جاده بیرجند به قائن بود.حالا اما وضع متفاوت تر شده و نه تنها اکثر جاده های مهم ، خطرساز شده ، بلکه از سوخت کش ها و حتی شترهای بی صاحاب کویر هم باید بکشیم.فکر میکردیم یک درد است اما فهمیدیم کلکسیونی از دردها ما را به اینجا رسانده است. واقعا زمان آن نیست که بخواهیم استاندار و نماینده و … کاری کنند.این عزیزان اگر قرار بود گلی بکارند ، وضع بهتر از این بود.انتقاد هم تنها به مدیرکل راه و شهرسازی نیست.چون الحق این مدت خوب کار کرد و حتی همین چند روز پیش هم حکم انتقالی به خراسان رضوی برای ایشان آمد که یعنی حتما کارشان خوب بوده. به نظر حالا که رکوردار شده ایم ، باید بیش از اینها پای کار آمد.همه مردم باید بیایند وسط و ببینند چه خبر است؟ رسانه ها باید داد بزنند.مسئولان انتظامی و راهنمایی و رانندگی باید تریبون دست بگیرند و … بگویند هرکدام از عزیزانمان کجا ، چطور و چرا از دست رفت؟ بگویند مشکلات اولویت دار چیست؟چقدر سهم خود مردم می شود؟چقدر سهم مسئولان.حالا از صغیر تا کبیر. بیایند صادقانه و بدون تعارف بگویند چه خبر است در این استان که ما اینهمه جان میدهیم؟ مگر مسئولان نفتی نگفتند سوخت را سهمیه بندی کردیم در خراسان جنوبی تا وضع قاچاق بهتر شود؟پس این سوخت کش ها که حتی در مرکز استان هم میتوان دیدشان ، از کجا تامین میشوند؟ اگر طرح ها تاثیر نداشته ، بی تعارف بیایند وسط و بگویند این طرح جواب نداد.فلان طرح باید پیاده شود.مگر مسئولان شهرستانی نگفتند شترهای بدون صاحب جمع می شوند و فلان و فلان؟ خب چرا باز همین چند روز پیش هم تصادف با شتر داشتیم؟ بخدا اینها درد است ، غم است ، غصه است.و غم بزرگ تر این است که انگار همه مان ، تماشاگران استادیوم بزرگی به اسم خراسان جنوبی هستیم که بازیگرانش دیگران و غم دیدگانش هم استانی هایمان اند و همینطور نشسته ، به وسط میدان زل زده و هیچ از ما بر نمی آید.