دکتر مهدی بلالی مود، پدر علم سم شناسی ایران
مهدی بلالی مود در 15 شهریور 1321 شمسی در مود بیرجند پا به عرصه وجود نهاد. تحصیلات ابتدائی را در مود و زاهدان و متوسطه را در دبیرستان شوکتی بیرجند به پایان رسانید.تحصیلات دانشگاهی را ابتدا در رشته شیمی و سپس در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغاز نمود و در خرداد 1343 به اخذ لیسانس شیمی و در خرداد 1349 به دریافت دکتری پزشکی نائل آمد. در سال 1351به سمت مربی پزشکی قانونی و مسمومین دانشکده پزشکی مشهد استخدام و مشغول به کار گردید. پروفسور بلالی در سال 1354به سمت استادیاری و سرپرستی بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع) منصوب شد و طی سالهای 1355 تا 1357 مدیریت امور آموزشی دانشکده پزشکی مشهد را نیز عهده دار بود. وی در تیرماه 1357 جهت گذرانیدن دوره تخصصی سم شناسی بالینی در دانشکده پزشکی دانشگاه ادینبورگ عازم بریتانیا شد. نامبرده درکوتاهترین زمان ممکن، به اخذ دکتری تخصصی با درجه ممتاز در رشته سم شناسی بالینی نائل آمد، پس از دریافت تخصص درمان شناسی و فوق تخصص مسمومیتها، در مرداد ماه همان سال با عنوان استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه ادینبورک استخدام و در مرکز درمانشناسی و درمان مسمومین بیمارستان سلطنتی ادینبورگ مشغول به کار گردید. پروفسور بلالی در دی ماه 1360 با عشق خدمت به وطن و در شرایط جنگی به مشهد بازگشت و با سمت استادیار و سرپرست بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع)، وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه مشهد مشغول به کار شد. در اردیبهشت 1364 به سمت دانشیاری و در مهر ماه 1370 به مقام استادی گروه آموزشی بیماریهای داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ارتقاء یافت. وی از سال 1382 سردبیری مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند را عهده دار است.وی صاحب تالیفات و انتشارات متعدد در زمینه های شیمی، سم شناسی پزشکی، شامل 21 کتاب و منوگراف به زبانهای فارسی و انگلیسی، 90 مقاله علمی در نشریات پزشکی و مجلات علمی است.
۲۵ فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری
روز بزرگداشت عطار نیشابوری هر ساله ۲۵ فروردین ماه می‌باشد. محمد عطار نیشابوری از شاعران مشهور بوده است.مصیبت نامه و الهی نامه از آثار اوست. شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری از شعرای بزرگ و مشهور ادبیات فارسی است. وی در حدود سال ۵۴۰ در روستای «کدکن» یا «شادیاخ» از کناره‌های نیشابور، دیده به جهان گشود. پدر و مادر او، افرادی صالح بودند و از این رو، فرزند دلبند خود را، هم‌نام حضرت ختمی مرتبت «محمد» نهادند تا این نام نیکو در شخصیت و کمال و الگوپذیری او نقشی بسزا و ارزشمند داشته باشد. یشه عطار، فروش گیاهان و گل‌های خوشبو و عطرآگین دارویی بوده است و بدین سبب، در بیشتر شعرهایش از خود به نام عطار یاد می‌کند، خود شیخ عطار در بسیاری از قصاید و غزلیات و مثنوی‌ها گاهی خود را فرید می‌نامد که ظاهرا مخفف لقبش همان فریدالدین می‌باشد. وی به دلیل شغلش، عطاری، از پزشکی نیز آگاهی داشته و روزانه بسیار از بیماران را معاینه و با داروهای گیاهی مداوا می‌کرده است. عطار ظاهرا مردی متمول و متمکن بوده است و بطوریکه خود شیخ می‌فرماید نه تنها احتیاج به کسی نداشته بلکه بیش از آنچه باید داشته و از همه کس فارغ بوده است. چنانکه از ظاهر آثار عطار بر می‌آید، او بر مذهب اهل سنت بوده است. اظهار ارادت فراوانی که عطار نسبت به خلفای سه‌گانه و شافعی و ابوحنیفه در مثنوی خسرونامه و کتاب تذکره‌الاولیا دارد، به نحوی است که تردید در مذهب او را از بین می‌برد و جایی برای شک باقی نمی‌گذارد. با این حال نسبت به خاندان اهل بیت اخلاص با صدق نیت و حسن اعتقاد دارد.
قلعه فورگ
قلعه فورگ در نزدیکی روستایی به همین نام در خراسان جنوبی است. این روستا در حدود ۱۰۰ کیلومتر با بیرجند فاصله دارد و از قدیمی ترین مناطق این استان به شمار می‌رود. قلعه فورگ را پس از قلعه الموت، مهم‌ترین مقر و پناهگاه اسماعیلیان می‌دانند. نام این اثر تاریخی زیبا در بین ۱۰ قلعه تاریخی مهم ایران قرار دارد.خوشبختانه قلعه فورگ در طول سالیان دراز از گزند بلایای طبیعی در امان مانده است. اسناد تاریخی موجود در این قلعه به بازسازی این بنا در زمان حکومت قاجار اشاره می‌کنند. قلعه فورگ در ضلع شمالی روستای فورگ و در ارتفاع کوهستانی قرار دارد و به این روستا مشرف است. در طول سالیان اخیر با کمک کاوش‌های باستان‌شناسی بخش‌های مختلفی از این قلعه را کشف کرده‌اند. با توجه به آثار و بقایای معماری داخل قلعه چنین استنباط می‌شود که قلعه مزبور در چندین مرحله بازسازی شده و بر وسعت آن افزوده شده‌است.
