باید بپذیریم که بخشی بزرگی از سرنوشت استان ما در جلسات مختلفی که هر روز در اتاق های مدیران و کارشناسان تعیین می شود و فکر ها و ایده های آنها به عنوان یک دستورالعمل به بدنه اجرایی ابلاغ میشود که همانطور که مستحضرید بخش زیادی از آن در پیشرفت و توسعه استان نقش نداشته است. اگر از دعواهای موجود در استان بگذریم، مشاهده بنده از این جلسات این است که بیشتر این جلسات به جای اینکه به فکر حل مشکل و راه حل های برون رفت از وضعیت فعلی مطرح شود، به مقصر دانستن مدیران قبلی و ضعف های برخی از مدیران فعلی اشاره شده و گمان شده که اگر فقط نفر را عوض کنیم مشکلات حل می شود. گاهی کم سوادی و کم اطلاعی در بدنه کارشناسان موج میزد و گاهی از زمین زمان بهانه میگرند که اعتبار نیست، تهرانی ها توجه نمی کنند یا فلان دستگاه همکاری نمی کند و خودش را بالاتر از ما می داند. این رویه ای هست که سال ها در این استان بوده و هیچ ربطی به دولت ها نیز ندارد. در حالی که ما در این استان از نیروی انسانی قوی و توانمندی برخورداریم اما نمی توانیم آنها را نگه داریم یا به آنها بها نمی دهیم و یا ملاک ما برای سپردن مسئولیت ها جناحی و گروهی است و یا … در این سال ها با مدیران ناکارمدی مواجه بودیم که مدعی بودن و غرور ویژگی اصلی شان بود و با خودرایی به دنبال پیشبرد کارها بودند و توجه ای هم به نظرات ارزشمند و دلسوزانه و منطقی کارشناسان خبره نمی کنند. ثمرش می شود همین که در بسیاری از شاخص ها در رتبه استان های پایین هستیم. هرچند حضور دولت سیزدهم این امید را زنده کرد که این رویه ناصواب از این استان رخت ببندد اما گویا هنوز مقاومت هایی توسط برخی از گروه ها به منظور نگه داشت این مدیران ناکارمد می شود. صحبت از توسعه و پیشرفت است و اگر همین رویه های سال های قبل ادامه داشته باشد باید در خواب خودمان، خودمان را مترقی ببنیم. خواهش ازاستاندار محترم این است که خراسان جنوبی را از دست برخی از این مدیران و کارشناسان نجات دهد تا شاید روی ریل توسعه قرار بگیریم و گفتن از این ناکارمدی باید آنقدر باشد و مطالبه گری شود تا نگاه ها به توسعه و پیشرفت تغییر کند.