سرمقاله خوب آقای هرم پور رو در روزنامه خوندم و فقط خواستم در تایید فرمایش ایشون یک مورد دیگر و البته مهم را اضافه کنم. اینکه برخی از مدیران ما بیخیال هستند حرف درستیه اما سوالی که چند وقت پیش برای من پیش امده بود این بود که چرا خب تغییری ما احساس نمی کنیم و این مدیران را برکنار نمی کنیم؟ به نظرم در استان و در حوزه مدیریتی با مشکل کمبود نیروی توانمند انسانی مواجه هستیم آنقدر که در این سالها اگر اراده ای هم بر تغییر می بود به دلیل نبود مدیر به وضع موجود رضایت می دادند. در خراسان جنوبی کادرسازی قوی نداشته ایم و وقتی مدیران ما رویه خطی رو در حوزه عملکردی خودشان انجام می دهند دقیقا میشه این وضع که با تغییر دولت ما نمی تونیم مدیر توانمندی برای همه پست ها پیدا کنیم و این درد سیستم اداری استان ماست. فلان مدیری رو میشناختم که دقیقا دیکته میکرد و خط به خط اون را باید انجام می دادند و هیچ توجیه ای برای کار خودش نداشت و اوایل خدمتم با مدیری برخورد کردم که همه کارها اداری رو طبق نظر خودش انجام میداد و سایر کارمندان مانند یک ماشین عمل می کردند. در یکی از شهرستان ها می دانم فلان مدیر اراده جزو ارادتمندان دولتمردان قبل است اما تاکنون تغییر نکرده وقتی پرسجویی کردم فهمیدم دست فرماندار برای جایگزین بسته است و هیج نیرویی که توانمند تر و یا در تراز با مدیر فعلی باشه وجود نداره و همین مسئله در استان هم وجود دارد که به نظرم اگر ان تغییراتی که در بدنه مدیریتی در استان اتفاق نیفتاده به دلیل کم کاری مسئولان ارشد نیست و تا جایی که توان داشتند این تغییرات را انجام دادند و اگر تغییری صورت نپذیرفته در حلقه میانی مدیریتی احتمالا به دلیل نبود مدیر توانمند بوده است. هرچند معتقدم ما باید در بدنه میانی مدیریتی حساسیت زیادی به خرج ندهیم. نه اینکه کاری نداشته باشیم اما سیاست های اجرایی را به این مدیران میانی تجویز کرده و به دنبال نتیجه باشیم و اگر به ان نتیجه نرسیده ایم آنوقت دست به تغییر بزنیم.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
