دوستی دارم ( شاید داشتم ) که بسیار معتقد به احکام اسلامی بود . صبح به صبح دفتر کارش را با آتش اسفند و قرائت قرآن باز می کرد . حساب و کتاب و حدود الهی هم خیلی سرش می شد . دیروز پرسیدم که چطور است کم پیداست گفتند متواری شده و از چشم طلبکاران خودش را دور کرده است . گفتند برایش حکم جلب گرفته اند به خاطر بدهی و گویا چند ماهی است به خاطر سررسید شدن بدهی هایش و برای پیشگیری از جلبش مجبور به این کلاه و آن کلاه کردن از طریق گرفتن پول بهره ای شده است . من خیلی از احکام شرع نمی دانم و حتما متخصصان این حوزه بهتر می دانند ولی شنیده ام که ربا گرفتن یا ربا دادن گویا جنگ با خداست . ابتدای امر خیلی به من برخورد و منت ها به سر نزدیکانش گذاشتم که می رفتند حداقل در بانکداری اسلامی برایش وامی می گرفتند تا بتواند به مرور بدهی خود را تسویه کند اما جواب آنها واقعا جالب بود که می گفتند دقیقا بانکداری اسلامی این بلا را سرش آورده و گویا طبق معمول که همیشه در تعامل با بانک خود از محل گردش حسابش وام سرمایه در گردش می گرفته است یکباره و با سیاست های انقباضی جلوی همه تسهیلات گرفته می شود و رفیق قصه ما هم یکباره با حجم زیادی چک خرج شده در بازار روبرو می شود . من که نمی دانم و در مقام قضاوت نیستم که کار بانک و سیاست انقباضی آنها اشتباه بوده یا اطمینان این رفیق ما به سیستم بانکی اما یک چیز را خوب می فهمم که برای مسوولین و متولیان امر در یک شهر جای تاسف است که فضای اقتصادی جامعه به سمتی هدایت شود که شهروندی به اجبار و برای حفظ ابروی خود از رفتن به زندان باید به ربا و جنگ با خدا روی آورد . کاملا مشخص است که یک جایی بی توجهی مسوولین شهر و استان به این چالش، باعث این مصیبت ها شده است و اولین متهم این مساله کسی نیست جز افرادی که در این خصوص غفلت کردند . درست است عمده مسوولین ما از قوه آینده نگری خیلی بهره ای نبرده اند اما حل مسایل جاری جامعه که از نظر شرع مقدس به آن تاکید فراوان شده است دیگر وظیفه حداقلی آنهاست . جایی که وام های قرض الحسنه بین بدنه بانکی و کارکنان توزیع شود حتما می شود که عده ای با ربا خواری چاق و عده ای زیر بار کثافت کاری دریافت پول بهره ای له می شوند . امیدوارم مسلمانان این شهر ودیار و روزنامه این شهر مذهبی حداقل این مساله را مطالبه کنند
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
