چند روز پیش مهمان دوستی در شهرستان مرزی زیرکوه بودم. او ما را به دره تجنود و کویر همت‌آباد برد. صادقانه بگویم، تا قبل از این سفر حتی فکرش را هم نمی‌کردم زیرکوه چنین ظرفیت‌های گردشگری داشته باشد. همان‌جا به خودم گفتم: ما، حتی در خانه خودمان، چقدر «بی‌خبر» از زیبایی‌های پیرامونمان زندگی می‌کنیم؟ اگر در استان، جز طبسِ پرآوازه، جایی را می‌شناسیم، آیا اسمش را فقط شنیده‌ایم یا واقعاً مسیرش را بلدیم و برنامه‌ای برای دیدنش داریم؟ نهبندان، بشرویه، سربیشه، خوسف هر کدام گوشه‌ای از تاریخ و طبیعت را در خود جای داده‌اند، اما چند نفر از ما می‌دانیم دقیقاً کجا باید برویم تا چند ساعت شادی خانوادگی داشته باشیم؟ این ضعف، فقط مشکل مردم نیست؛ مشکل معرفی نکردن است. تا وقتی ورودی هر شهر، تنها با تابلوهای اداری و چند بنر پیام مناسبتی پر شود و جایی برای معرفی «نقشه گردشگری» نباشد، همین بی‌خبری ادامه خواهد داشت. اتفاقاً استاندار هم در یکی از سخنرانی‌ها از «گمنامی مناطق گردشگری استان» گلایه داشت. ولی گلایه کردن کافی نیست. اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی باید قبل ازبرنامه ریزی درباره جذب گردشگر خارجی، حتی برای خودِ مردم استان یک بسته ساده اطلاع‌رسانی طراحی کند. تا وقتی یک خانواده بیرجندی نداند تجنود یا همت‌آباد کجاست، چطور انتظار داریم توریست خراسان رضوی یا یزد راهش را به اینجا باز کند؟