سلام. کرونا که آمد تا مدت ها عزیزان جامعه شناس و روانشناس برای کنترلاسترس مردم راهکار می دادند و فعالانه به دنبال راهکارهایی برای مدیریت زماندر منازل برای جلوگیری از خشونت های خانگی بودند . البته که آمارها دقیقا نشان داد ماندگاری بیش از حد در خانه آسیب اجتماعی زیادی را هم ایجاد کرد و از آن جمله می توان به طلاق های شکل گرفته در این مدت اشاره کرد اما همین که کرونا پیشرفت کرد و هر روز عزیزان بیشتری از جامعه ما را به کام مرگ کشاند گویا به همان اندازه مسئولان اجتماعی ما هم عقب نشینی کرده و در فقدان هر گونه برنامه ریزی برای روحیه و نشاط مردم خود را تسلیم این موقعیت کرده اند . امروز استان خراسان جنوبی با آمار رسمی بیش از 700 نفر و صد البته آمارهای غیر رسمی بیش از اینها با 700 خانواده درگیر با یک سوگ ناگهانی ناشی از کرونا روبرو است که نه تنها این خانواده ها بلکه تا چند زنجیره بعد افرادی که آنها را می شناخته اند دچار یک آشوب درونی و یک افسردگی و اضطراب نموده است. شاید وقت آن رسیده باشد تا متولیان امر که با مساله روشن سوگ و افسردگی شدید بخش زیادی از جامعه کاملا درگیر شده و آن را لمس کرده اند به میدان بیایند و برای رفع این افسردگی ها در پایان سال برنامه ای تدارک ببینند. اگر سال 1400 و قرن جدید را بخواهیم با این افسردگی مزمن آغاز کنیم باید گفت قرنی که نکوست از بهارش پیداست ! تا پایان سال هنوز بیش از یک ماه فرصت باقی است و امیدواریم مسئولان اجتماعی ، جامعه روانشناسان ، بهزیستی و سایر نهادهای مرتبط با موضوع این دغدغه را جدی بگیرند و گامی برای رفع آن بردارند تا بلکه با مدیریت سوگ ها ، هر چه سریعتر نشاط بازگردد.