نسرین کاری – پرستاران، پزشکان، کارمندان آزمایشگاه، کادر درمان و حتی خدمه را می توان به عنوان مدافعان سلامت، سربازان خط مقدم مقابله با کرونا دانست و قطعا با همدلی و خدمت عاشقانه، گام‌های مردم را برای شکست دادن این بیماری راسخ‌تر خواهند کرد. این افراد در خط اول ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند و اگر عشق و علاقه آنها در خدمت خالصانه و صادقانه به مردم وجود نداشته باشد، قطعا خدمت رسانی به بیماران با مشکل مواجه می‌شود و میزان شیوع این بیماری نیز در سطح جامعه بسیار افزایش می‌یابد. یکی از این مدافعان سلامت سید امیر حسین حسینی، دارای ارشد روانشناسی بالینی و کارشناس علوم آزمایشگاهی است. او نزدیک به ۷ سال در آزمایشگاه بیمارستان ولی عصر (عج) مشغول به کار است. او از زمان شیوع کرونا کنار دیگر نیروهای فداکار کادر درمان در صحنه ماند و بیست اسفند مبتلا به کرونا شد. حسینی از چالش ها و روزهای کرونای اش برای آوا گفت.

درگیری با کرونا در آزمایشگاه
وی با بیان اینکه حدود مدتی قبل، از بیماری که از شیرازبه آزمایشگاه آمده بود نمونه خون گرفتم که مشخص شد به کرونا مبتلا است، افزود: بعد از گذشت دو هفته علائم استخوان درد و لرز شدید در من شروع شد، در حدی که در شیفت شب با پالتو در آزمایشگاه راه می رفتم. وی ادامه داد: درد، بیشتر با لرز شبانه همراه بود و بعد ۴ روز بدون هیچ گرفتگی وگریپ حس بویایی ام را از دست دادم و به پزشک مراجعه کردم، تشخیص سرماخوردگی داده شد. کارشناس علوم آزمایشگاهی با بیان اینکه اما بعد اینکه متوجه شدم یکی از همکارانم در آزمایشگاه فردوس مبتلا شده و علائم من را داشته با اسرار خودم از من تست PCR گرفتند. وی یادآور شد: در این مدت در خواب احساس می کردم دچار گاز گرفتگی با منواکسید شده ام و از خواب بیدار می شدم و درد نسبتا شدیدی در قفسه سینه داشتم. وی پس از اینگه تنگی نفسم زیاد شد مشکوک شدم مخصوصا وقتی که ورزش می کردم شدیدا بی حال می شدم، در حدی که مجبور می شدم دراز بکشم. وقتی دیدم اوضاع جسمی ام طبیعی نیست و همچنین همکارام هم در فردوس مثبت شد تست کرونا دادم.

بیست اسفند کرونا مثبت شدم
وی گفت: بیست اسفند کرونا مثبت شدم و برای استراحت به منزل رفتم، اما قصه تمام نشد بعد دو هفته قرنطینه زمانی که دوباره می خواستم به سرکار برگردم و تست دادم که برخلاف اینکه انتظار داشتم منفی باشد مثبت شد و لود ویروس بالاتر رفته بود مجبور شدم دوهفته دیگر نیز قرنطینه را ادامه بدهم. او می گوید: حدود ۴۵روز طول کشید که تست من منفی شد خدا را شکر ریه را زیاد در گیر نکرده بود.

مثل جزمی ها با ما رفتار شد
او یادآور شد: متاسفانه در روزهای قرطینه که نزدیک ۴۰ روز طول کشید همسرم هم درگیر کرونا شد و دوران شاید طلایی و هم دوران سختی را گذراندیم. وی یادآور می شود: روزهای اول خیلی سخت گذشت بدترین چیز برخورد اطرافیان بود که با ما مثل جزامی ها رفتار می کردند. او می گوید: روزهای سختی بود مخصوصا که بخاطر شرایط مان دو فرزندم (یک دختر و یک پسر کوچک دارد) را هیچ کس پذیرا نبود چرا که می ترسیدند که ناقل باشند. حسینی خاطر نشان کرد: از طرف دیگر استرس داشتم که اگر من و همسرم با هم بستری شویم بچه ها را چه کسی نگه داری کند یا اگر بچه ها آلوده شوند چه!؟

حرف هایی که قلبم را شکست
وی یادآور شد: این استرس خیلی اذیتم می کرد که خوشبختانه بعد دوهفته اوضاع روحی مان بهتر شد. وی با اشاره به اینکه چون در این شهر، غریب بودیم حتی در خرید وسایل روز مره مثل نان، آب شیرین، تره بار مشکل داشتیم (وی اصالتا بیرجندی است ولی در زاهدان بزرگ شده و خانواده وی آنجا هستند)، افزود: خدا رضوانی سوپروایزر ازمایشگاه ولی عصر (عج) را خیر دهد که تنها همکاری از بیمارستان بود که مثل برادر به ما سر می زد از حال مان خبردار می شد. وی گلایه کرد: متاسفانه برخی نه تنها حالی از ما نپرسیدند که بعد بعضی حرف و حدیث ها مثل اینکه از کجا معلوم از بیمارستان گرفته است قلب من را شکست.

مدال شحاعت به همسرم می دهم
حسینی با اشاره به اینکه اگر قرار باشد روزی به کسی مدال شجاعت بدهند من آن را تقدیم همسرم می کنم، افزود: دلیل آن این است که وقتی که من مثبت شدم تنها کسی که آن شب که با درد و تب بر خود می پیچیدم بدون هیچ ترسی از من مراقبت کرد او بود تا جایی که خودش هم مبتلا شد.کارشناس علوم آزمایشگاهی با بیان اینکه قرنطینه را می توانم یک توفیق اجباری هم بدانم، ادامه داد: چرا که همسرم که او نیز کارشناس علوم آزمایشگاه است در کنارم بود و بعد سالها فشار کاری روزها در کنار فرزندان مان بودیم و آنها نیز به آرامش خوبی رسیدند. او می خندد و می گوید: جالب بود من دیگر تمام برنامه های شبکه پویا را حفظ شده بودم ولی در مجموع یک تجربه خیلی خاص بود.

مادرم در این مدت را از دست دادم
وی با اشاره به اینکه متاسفانه یک هفته بعد از بهبودی من مادرم فوت کرد، یادآور شد: البته فوت مادر بخاطر کرونا نبود بلکه چون در زاهدان به دلیل شیوع کرونا تایم دیالیز در بیمارستان زاهدان کم شده بود ، باعث شد که ریه با مشکل مواجه شودو باعث فوت مادر شد. این نیز از مشکلات کرونایی است که ضربه خیلی سختی به من وارد کرد شاید خیلی از افراد به دلیل ابتلا به کرونا فوت نکردند ولی به دلیل مسائل جانبی مثل کبود امکانات ،مثل کمبود پرستار و تخت فوت کردند ودر واقع کرونا به طور غیر مستقیم عامل این اتفاقات است.اگر مردم رعایت نکنند با گسترش بیماری کرونا خیلی از مسائل مثل فقر و کمبود امکانات رسیدگی بهداشتی باعث مرگ می شود، بنظر من این مرگ از مرگ با کرونا بدتر است. مادر من از کمبود تجهیزات پزشکی از دست رفت و این قضیه خیلی جدی است.

ماسک زدن اخلاقی و وجدانی است
این کارشناس علوم آزمایشگاه با بیان اینکه بدلایل گوناگون و مشکلات اقتصادی نمی توان بسیاری از امکانات رفاهی و سلامت را باهم داشت، افزود: واقعا اکنون اخلاقی و وجدانی است که تک تک ما به رعایت اصول بهداشتی بپردازیم که ماسک بهترین وسیله پیشگیری از این بیماری منحوس است و نباید کوتاهی کرد. وی خاطر نشان کرد: باور کنید درد تحمل این بیماری خیلی سخت تر از تحمل ماسک در هوای گرم است. وی یادآور شد: یک لحظه احساس کنید شما را داخل یک فضا بسته مثل قبر گذاشتند روی تان خاک ریختند و هیچ اکسیژنی نمی رسد احساسی مثل زنده به گور شدن است و سنگ چند تنی هم رو قفسه سینه گذاشتند و حالا نفس بکشید چه حسی دارید!؟پس کرونا رو جدی بگیرید.

روزهای سخت کادر درمان
وی با اشاره به اینکه پیک جدید بیماری هم کودک وجوان و پیر نمی شناسد و همه را از پا در می آورد، افزود: قسم می خورم پرسنل کادر درمان روزهای بسایر سختی را می گذارنند نگذارید کار به جای برسد که وقتی به بیمارستان می روید دیگر کسی برای رسیدگی به شما نباشد. وی یادآور می شود: از قبل کرونا ما مشکل کبود پرسنل داشتیم الان وضع خیلی بدتر شده به سلامتی خودتان و اطرافیان تان اهمیت دهید. حسینی ادامه می دهد: متاسفانه با وضعیت اقتصادی به وجود آمده نمی توانیم از مسئولان هم چشم امید داشت.

درمان قطعی ندارد
وی با اشاره به اینکه این بیماری چون جدید است هنوز داروی خاصی ندارد، یادآور شد: اوایل برای من دارو کلروکین یا هیدرو کلرکین تجویز می کردند که این دارو آنتی ویروس است که برای مقابله با مالاریا استفاده می شود اما الان با گذشت چند ماه برای درمان کرونا رد شد! وی تاکید کرد: همیشه می گویند پیشگیری بهتر از درمان است، پس باز هم تاکید می کنم من به عنوان کسی که این بیماری گذراندم وعزیز از دست دادم، خواهش
می کنم شما هم بخاطر خودتان و عزیزان تان مسائل بهداشتی و فاصله اجتماعی را رعایت کنید، از دور دیدن بهتر از این است که هیچ وقت نتوانید همه را ببینید وی با بیان اینکه در دوران قرنطینه افکارآشفته ای به سرم می آمد، یادآور شد: دوست داشتم فرصتی پیدا می کردم عزیزانم را دوباره از نزدیک ببینم ولی این کرونا منحوس کاری کرد که دیگر هیچ وقت یکی از عزیزترین افراد زندگی ام (مادر) را نبینم.

درد دل های کارشناس آزمایشگاه
وی اظهار کرد: کارکنان علوم آزمایشگاه چون همیشه در خفا دور از چشم همه این سنگر را حفظ کردند کمتر دیده می شوند آنها حتی قبل از کرونا همیشه در معرض خطر بیماری خطرناکی مثل سیاه زخم، ایدز، هپاتیت و خیلی بیماری عفونی خونی جلدی تنفسی هستند.حسینی با بیان اینکه پرسنل علوم آزمایشگاه یا مواد شیمیایی سرطان زا ارتباط مستقیم دارند، افزود: اما با دوندگی های زیاد هنوز حقوق از دست رفته شان را ندارند با وجودی که این رشته سخت از شاخه های پزشکی است و بسیار هم کاربردی و لازم است. وی تاکید کرد: آزمایشگاه از مهمترین بخش های بیمارستان بوده و هست مخصوصا در این سالها بیشتر تشخیص ها به عملکرد ازمایشگاه بستگی دارد حتی الان هم در تشخیص کرونا ازمایشگاه حرف اول میزند و اگر ازمایشگاه در تشخیص اشتباه کند تمام روند درمان یک بیمار عوض می شود.

زندگی هدفمند تر شد
او گفت: زمانی که دوباره به کارم برگشتم با انرژی بیشتری کار می کنم زندگی هدفمند تر شد به آاخرت و مرگ بیشتر فکر کنم. وی با بیان اینکه تنها پزشک و پرستار ها در خطر نیستند، ادامه داد: نمونه بارز نیروهای خدماتی بیمارستان هستند که زحمت زیادی می کشند و پرسنل دیگر بیمارستان از جمله بچه های رادیولوژی و به ویژه آزمایشگاه که خیلی کم دیده می شوند.