روزنامه محترم آوا بنده کارمند یک مجموعه دولتی هستم که در اداره خودمان یک گروه رسمی یک گروه قراردادی و یک گروه شرکتی هستند و همه تقریبا سطح کارشان یکی است اما کارمند رسمی با سابقه کار مساوی دارد حداقل دو برابر کارمند شرکتی می گیرد . من در مجموعه ای کار می کنم که برای پاسخگویی به ارباب رجوع یک لحظه نمی توانم استراحت کنم و باجناق عزیزم در محل کارش دائما در حال فرار و در کل روز هم ۲ ساعت کار مفید نمی کند . من اهل گلایه نیستم اما شما خوب می دانید سکه رایج این روزها مقایسه خانم هاست . همسرم می گوید چطور می شود من هر وقت کار دارم شما درگیر هستی و حتی یک پاس ساعتی هم نمی توانی بگیری اما شوهر خواهرم هم کارمند است و تمام کارهای خانه را هم صبح در ساعت اداری و حتی بعضی وقت ها به کمک همکارانش انجام می دهد . تا اینجا هم باور کنید اعتراضی ندارم چون به هر حال یکی معتقد به حق الناس است و یکی هم انجام کار شخصی در ساعت اداری و در رفتن از بار مسوولیت را زرنگی می داند که اینها هم بالاخره بدون عقوبت نیست ومساله شخصی است اما درد آنجاست که من در یک اداره دولتی نصف حقوقی را می گیرم که باجناقم با همان سابقه کار و همان سطح مدرک تحصیلی در اداره ای دیگر می گیرد و اینجای کار دیگر مشخص است که عدالتی در امور وجود ندارد . یک کار خوب که اقای رئیسی دارد انجام می دهد همسان سازی حقوق ها و اجرای طرح طبقه بندی مشاغل است که اگر انجام شود دعای خیر بسیاری از مردم را همراه خود خواهد داشت . وقتی در محیط دولت اینقدر نابرابری باشد نمود آن شاید در خیلی جاها دیده نشود اما از باب مزاح هم که شده وقتی گیر دو خواهر و یک باجناق بیفتید و بخواهند مقایسه کنند آنوقت متوجه می شوید که به خاطر بی عدالتی در بدنه دولت چه بلایی سر زندگی شما می آید
آدینه – پنجشنبه هفته ی گذشته افتتاحیه اولین گفتاورد ملی نخبگان پهنه خراسان و سمنان
