سلام و عرض ادب.شب گذشته به همراه خانواده برای فرار از گرمای تابستان و محیط آپارتمانی منازل قصد رفتن به پارک را کردیم. تصمیم خانواده بر این بود که پارک کاجستان، توحید و بند دره را که چند مدت پیش رفته ایم. امشب به پارک آزادی برویم تا نوستالژی ای که این پارک برای همه بیرجندی ها دارد را بخاطر آوریم. اما افسوس که در ورودی پارک با نخاله های ساختمانی روبرو شدیم، درختان زیادی خشک شده بود و فضای تاریک داخل پارک اعضای خانواده را از ورود به پارک منصرف کرد. به اصرار من به داخل پارک رفتیم که با عدم کفپوش پلی اتیلن برای وسایل بازی کودکان مواجه شدیم. علاوه بر این کف پارک به جهت ترک خوردگی های بسیار و فرسودگی مسیر و برخی نقاط خاکی بودن، امکان تردد کالسکه بچه و حتی دوچرخه را هم نداشت. تاریکی داخل پارک و عدم هرس درختان و اصلاح نکردن بوته ها و شاخ و برگ درختان فضای ترسناک و رعب آوری بوجود آورده بود.البته نقاطی هم در حاشیه خیابان جمهوری بود که وضعیت روشنایی بهتری داشت ولی آبنمای خالی و خاموش آن هم تاسف آور بود. خبری از شهربازی صیاد و جنب و جوش آن هم نبود و با درب بسته مواجه شدیم. از شهرداری بیرجند خواهشمندیم این پارک را به همراه پارک ثامن و صیاد که به نوعی در ورودی شهر هستند را فرزند ناتنی ندانند و به آن رسیدگی کند. البته دوستان شهرداری احتمالا در جواب به طرح چندین سال قبل برای احیای این پارک اشاره خواهند کرد که فقط در مرحله مطالعات درجا می زند و بودجه صرف می کند.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
