سلام از شما می خواهم مطلبی درباره وضعیت شدیدا بد پارک صیادشیرازی هم منتشر کنید. دیگر بس است! این چه وضعیت اسفناکی است که بر پارک صیاد شیرازی، این گوهر ناشناخته و استراتژیک بیرجند، حاکم شده؟ سال‌هاست که این نقطه، با چشم‌اندازی که می‌تواند به واقعی بام بیرجند بدل شود، در فلاکت و بی‌توجهیِ محض دست و پا می‌زند. سرمایه‌ای طبیعی و مکانی‌ یگانه که می‌تواند کانون تفریح، تفرج و حتی جذب گردشگر باشد، اما انگار فقط در رویاهای ما شهروندان وجود دارد. ما بارها فریاد زده‌ایم! بارها مطالبه کرده‌ایم که چرا این ظرفیت خدادادی به بوته فراموشی سپرده شده؟ چرا زیرساخت‌ها سروسامان نمی‌گیرد؟ چرا روشنایی نیست، یا اگر هست، چراغی بیش نیست؟ چرا سرویس‌های بهداشتی یا در وضعیت اسفناکند یا اساساً وجود ندارند؟ چرا امکانات اولیه‌ای مثل نیمکت‌های سالم، سایه‌بان، یا حتی یک کافه‌ ساده‌ی مجهز، در این ارتفاع رویایی، یک آرزوی دست‌نیافتنی است؟ و مهم‌تر از همه، چرا صدای ما به گوش مسئولان، خصوصاً شهرداری محترم، نمی‌رسد؟ جوابمان چه شده؟ وعده‌های توخالی؟ قول‌های بی‌پشتوانه‌ای که با اولین نسیم فراموش می‌شوند؟ یا سکوتِ سنگین و تحقیرآمیزی که گویای بی‌اعتناییِ مطلق به خواست به‌حق مردم است؟ این سکوت، بلندتر از هر فریادی فریاد می‌زند که دغدغه‌ی رفاه و نشاط شهروندان، در اولویت نیست. صیاد شیرازی تنها یک پارک نیست؛ نمادِ فرصت‌سوزی و بی‌برنامگی است. نمادی از پتانسیل‌های خفته‌ای که زیر خروارها بی‌تدبیری مدفون شده‌اند. هر بهار و پاییز که می‌گذرد و تغییری محسوس نمی‌بینیم، بر یأس ما افزوده می‌شود. آیا توسعه‌ی فضای سبز و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان، فقط در شعارها و گزارش‌های سالانه جایی دارد؟ شهرداری محترم! خواب زمستانی را تمام کنید! این بی توجهی ادامه‌دار به مطالبات مردم درباره‌ی صیاد شیرازی، دیگر قابل تحمل نیست. ما شهروندان، نه گدایانِ لطف، که صاحبانِ حقِ این شهریم. مطالبه‌ی ما روشن است: پاسخگو باشید، برنامه‌ای شفاف و فوری برای نجات و احیای این سرمایه‌ی مردمی ارائه دهید و ثابت کنید که گوش‌ شنوایی برای فریادهای به‌حقِ مردمِ بیرجند وجود دارد. دیگر بس است از نادیده گرفتنِ بامِ بالقوه‌ی شهرمان!